”Μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ και την επιστροφή στην Ιταλία, η πρώτη συνάντηση είναι στο κέντρο της Ρώμης, ο πρόεδρος, μας περιμένει στο κυβερνητικό μέγαρο.
Πηγαίνω στις εννιά, άργησα.
Ο πρωθυπουργός κατέβηκε στον δρόμο να μας υποδεχτεί, πίσω του υπάρχει μια γραμμή υπουργών και ήδη ξέρω ότι ο Τζίτζι Ρίβα, νευριάζει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Δεν του αρέσουν οι πολιτικοί, ειδικά αυτοί που πριν την έναρξη του Μουντιάλ, έδιναν συνεντεύξεις στις οποίες αναρωτιόντουσαν αν μετά το Καλτσιόπολι, θα ήταν καλύτερα να μείνουμε σπίτι…
Η δεξίωση εξακολουθεί να είναι ευχάριστη αλλά παρά το απόλυτο ευχάριστο κλίμα, αισθάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ρωτάω, αν έχει ακουστεί κάτι και μου λένε ότι υπάρχουν προβλήματα με τον Ρίβα.
Οταν άκουσε ότι στο μεγάλο λεωφορείο, με κατεύθυνση στο κέντρο της Ρώμης, θα είναι όχι μόνο η ομάδα και το επιτελείο που την βοήθησε στο Μουντιάλ, αλλά και λοιποί ομοσπονδιακοί και κάποιοι πολιτικοί, το έκανε θέμα.
Τον βλέπω στο τέλος του διαδρόμου, κατακόκκινο στο πρόσωπό του, να προσπαθούν να τον συγκρατήσουν, αλλά εκείνος το αποφάσισε.
Κατεβαίνει γρήγορα την εσωτερική σκάλα, δεν μπαίνει στο λεωφορείο και φεύγει σαν Κύριος!
Αν τον θαύμαζα πριν, για το παρελθόν του, ως πρωταθλητή, τον θαυμάζω ακόμα περισσότερο και για αυτή τη μοναδική προθυμία να βάζει πάντα τον εαυτό του, στο πλευρό των παικτών, ακόμα και όταν όλα είναι δύσκολα, όπως με εμένα, μετά το φτύσιμο στον Πόουλσεν.
Τώρα νιώθω ότι τον αγαπώ πραγματικά.
Θεωρώ πολύτιμη την ικανότητά του να μην συγχωρεί, να μην αφήνει τα πάντα να γλιστρούν πάνω του όπως κάνουμε εμείς, πολλές φορές, που σε εκείνη την κομματική ατμόσφαιρα, προσποιούμασταν ότι είμαστε ήσυχοι και χειροκροτούσαμε σε ότι μας έλεγαν, ξεχνώντας τις προσβολές πριν το Μουντιάλ.
Ο Τζιτζι, είχε ξεκαθαρίσει ότι ήταν πρόθυμος να κάνει κάποιες χειραψίες, αλλά όχι να αφήσει πολιτικούς και παρατρεχάμενους, να μπουν στο λεωφορείο των νικητών. “
Φραντσέσκο Τόττι
Ο καλύτερος επιθετικός στην ιστορία της Εθνικής Ιταλίας.
Η σημαία της Κάλιαρι και ολόκληρης της Σαρδηνίας.
Ένας άνθρωπος με μεγάλες αξίες, ο οποίος δεν συμβιβάστηκε ποτέ.
«Η μεγάλη Γιούβε ήθελε να με καλύψει ολόκληρο με λεφτά, εγώ ήθελα το πρωτάθλημα για την γη μου.
Τα καταφέραμε, εμείς οι βοσκοί, στο Κάλιαρι.”
Τζίτζι Ρίβα
