«30 Μαΐου.
Δεν σημαίνει τίποτα για σένα αυτή η ημερομηνία??
Σημαίνει πολλά για μένα.
Σημαίνει πάρα πολλά για όλους τους οπαδούς της Ρόμα.
Δεν είναι ένα οποιοδήποτε ραντεβού, είναι μια γιγάντια κηδεία που δεν θα σταματήσει να πονάει.
Στις 30 Μαΐου 1994, ο Agostino Di Bartolomei αυτοπυροβολήθηκε τα ξημερώματα στο σπίτι του στο Castellabate.
Συμβαίνει έτσι, αρρωσταίνουμε, γλιστράμε στον βόθρο και οι γύρω μας δεν αντιλαμβάνονται τίποτα.
Μια μέρα σηκώνεσαι από το κρεβάτι, παίρνεις το όπλο, βγαίνεις στο μπαλκόνι, κοιτάς αλλά δεν βλέπεις τίποτα πια, νιώθεις ότι δεν έχεις άλλη επιλογή.
Στοχεύεις στο στήθος σου και πατάς τη σκανδάλη.
Ένας εκκωφαντικός θόρυβος και μετά η τελική σιωπή.
Αυτό που έψαχνε ο Ago.
Στο ημερολόγιό του βρήκαν τρεις φωτογραφίες, της
οικογένειας του, ένας Αγίου και της Curva Sud.
Όλος του ο κόσμος.
Πολλές αναμνήσεις από τον Αγκο.
Αυτός και η αχώριστη δερμάτινη τσάντα του.
Αυτός που δεν άλλαξε ποτέ τόνο φωνής, στάση, μέτρο, πάντα πολύ σοβαρός, πολύ επαγγελματίας.
Είχε την απόλυτη εμπιστοσύνη μας.
Ήταν ο πρώτος Ρωμαίος Καπιτάνο.
Αυτός που έχω σεβαστεί περισσότερο απ'όλους στην ποδοσφαιρική μου ιστορία.
Ένας καλός Αρχηγός που πάντα ήξερε τι να κάνει και την κατάλληλη στιγμή το έκανε.
Πάντα, εκτός από εκείνη την καταραμένη 30η Μαΐου 1994, όπου χρειαζόταν ένα δυνατό και έγκυρο στήριγμα στο πλευρό του...
Κάποιον σαν αυτόν.
Και δεν τον βρήκε.
Ήταν η κατάρα του.
Αποτυγχάνοντας να γίνεις Αρχηγός του εαυτού του».
Sebino Nela