«Από τότε που ήμουν ακόμα μικρό παιδί, το μόνο που είχε σημασία για μένα ήταν να σκοράρω, δεν είχε σημασία ποιους είχα συμπαίκτες και αντιπάλους.

Μια αχαλίνωτη επιθυμία, που δεν τελείωσε ποτέ.

Εδώ στο νότο, για να αναδυθείς, πρέπει να έχεις την τύχη να έρθει κάποιος να σε δει.

Δεν υπάρχουν σχολές ποδοσφαίρου, οι σύλλογοι επενδύουν ελάχιστα στον τομέα της νεολαίας.

Έχω γνωρίσει πολλούς τύπους που δυνητικά θα ήταν ταλαντούχοι και που αποθαρρύνθηκαν στην συνέχεια.

Εγω συνέχισα, το έκανα γιατί είχα το θάρρος, ίσως την ασυνειδησία, να στοιχηματίσω τα πάντα στο ποδόσφαιρο.

Μετά από ενάμιση χρόνο στο συνεργείο του πατέρα μου και αφού εξαντλημένος πήγαινα να προπονηθώ, αποφάσισα ότι έπρεπε να διαλέξω… και επέλεξα το ποδόσφαιρο, δίνοντας στον εαυτό μου προθεσμία ώστε να τα καταφέρει…

Αν δεν τα κατάφερνα, θα επέστρεφα στο μαγαζί.

Δεν είμαι ανόητος.

Ημουν εκεί για να βάζω δύσκολα στους αμυντικούς, που σε εκείνο το ποδόσφαιρο της δεκαετίας του ’80, εξακολουθούσαν να σε σημαδεύουν πολύ άγρια.

Αυτό που έπρεπε να κάνουμε ήταν να απαλλαγούμε από αυτά τα μαρκαρίσματα, που στόχο είχαν να σε πατήσουν κάτω.

Αυτό είναι όλο.

Γιατί σκοράρουν περισσότερο σήμερα…??

Γιατί οι επιθετικοί παίζουν απέναντι σε λιγότερο σκληρές άμυνες και σε αλλο στυλ αμυντικών, που ακολουθούν συγκεκριμένη τακτική.

Τα μαρκαρίσματα της δεκαετίας του ’80 έχουν πεθάνει για πάντα.

Στην εποχή μου, αν έβαζες 15 γκολ το χρόνο, θεωρούσες τον εαυτό σου ήδη πρωταθλητή και αυτό γιατί, επαναλαμβάνω, δεν ήταν καθόλου εύκολο.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 ήλπιζα να παίξω για λίγα λεπτά, ήμουν ήδη στο φεγγάρι μου, επειδή κλήθηκα στην εθνική ομάδα.

Φυσικά, στην προπόνηση έδινα τα πάντα για να πείσω τον προπονητή, αλλά ούτε ένας τρελός δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα συνέβαινε με μένα.

Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή και μάλιστα ενός εποθετικού, που απλά ανασαίνει και βάζει γκολ.

Για μένα αυτή η όμορφη κατάσταση συνέπεσε με εκείνο το Μουντιάλ.

Βγήκα από το πουθενά και έγινα πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο και δεύτερος στην βαθμολογία της Χρυσής Μπάλας, καθώς και ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στον κόσμο εκείνη την εποχή, αλλά ευτυχώς ήμουν διαφορετικός από πολλούς άλλους παίκτες.

Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος, δεν είμαι ψεύτικος και οι οπαδοί το ξέρουν και με αγαπούν ακόμα γι’ αυτό».

Σαλβατόρε ”Τότο” Σκιλάτσι