”Θυμάμαι μία φορά που ο Ντιέγκο ήρθε να με επισκεφτεί στην Μαδρίτη και είδαμε μαζί ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Στο δείπνο που μοιραστήκαμε, τον ρώτησα γιατί φορούσε πάντα δύο ρολόγια.
Ο Μαραντόνα μου είπε, ότι η κόρη του, του έδωσε και τα δύο ρολόγια και γι’αυτό δεν τα έβγαλε ποτέ.
Αλλά όταν τελείωσε το δείπνο, μου έδωσε ένα από αυτά και δεν ήθελα να το αποδεχτώ.
Τρελάθηκε, επέμενε και το κράτησα.
Θα το κρατήσω σε όλη μου τη ζωή ως ανάμνηση της γενναιοδωρίας, της καλοσύνης και του ανθρωπισμού του.”
