Πoσο λείπει ο Ρομπέρτο Μπάτζιο απο το ποδόσφαιρο…
Οι αξίες εξαφανίζονται.
Οι νέες γενιές μπορεί κάποια μέρα να πουν ότι δεν σε γνωρίζουν αρκετά.
Μας δίδαξες, ότι ένας πρωταθλητής, μπορεί να αποτυχεί κάποια στιγμή.
Μερικές φορές ανεξήγητα γίνεται αυτό.
Όταν οι άλλοι όμως θα σταματήσουν, όταν δεν θα αντέξουν στην πίεση και την σκληρή πραγματικότητα, ο πρωταθλητής βρίσκει τη δύναμη να ξαναρχίσει.
Ακόμα και χωρίς γόνατα, αυτό το ταλέντο έβρισκε πάντα έναν τρόπο να ξεχωρίζει.
Μας δίδαξε, ότι το να είσαι ο εαυτός σου που είναι αδύνατο για πολλούς, θα πρέπει να είναι ο κανόνας και το παράδειγμα σου, στους νεότερους.
Πρέπει να ξέρετε αυτόν τον ποδοσφαιριστή.
Πρέπει να ξέρετε πόσο τυχεροί ήμασταν που τον ε’ιδαμε να αγωνίζεται.
Χωρίς τον Μπάτζιο, η αγάπη μας για το ποδόσφαιρο, ίσως να μην ήταν η ίδια.
Χάρη στον Μπάτζιο μάθαμε πώς θέλουμε να κερδίζουμε στη ζωή, αλλά πάντα με καθαρότητα ψυχής και πίστη.
Ανοιξε τον δρόμο, προς έναν κόσμο ονείρου.
Θυμηθείτε όλες τις στιγμές που έχετε ονειρευτεί να σκοράρετε μπροστά στο κοινό της αγαπημένης σας ομάδας.
Θυμηθείτε έναν άνθρωπο ικανό να μπορεί να ενώσει τους πάντες.
Θυμηθείτε έναν άνθρωπο που έκανε την εθνική ομάδα, την μεγαλύτερη αποστολή του και την μέγιστη τιμή του, με μαγικό τρόπο.
Τέλος, θυμηθείτε το γεμάτο Σαν Σιρο όταν τον χειροκρότησαν για τελευταία φορά όρθιοι οι παντες.
Τον αριθμό 10 τον είχε τατουάζ στην καρδιά.
Στις 16 Μαΐου 2004 έπεσε η αυλαία σε μία από τις ωραιότερες ιστορίες του ποδοσφαίρου.
Από τότε, για εκείνους που τον είδαν, για εκείνους που τον έζησαν, δεν είναι πλέον Κυριακή.
Αφιερωμένο στον άνθρωπο που μας έκανε ν’αγαπήσουμε το ποδόσφαιρο, τον Ρομπέρτο Μπάτζιο!
