«Για να αντικαταστήσω τον Μπουφόν είχα επιλέξει τον Τόλντο, προτιμώντας τον από τον Αντονιόλι της Ρόμα και τον Αμπιάτι της Μίλαν, χωρίς να χρειαστεί να αντιμετωπίσω κάποιες επικρίσεις.
Αλλά ευτυχώς, ακόμη και ο ιταλικός Τύπος συνειδητοποίησε πόσο γελοίο ήταν να επικρίνει τον Zoff για την επιλογή του τερματοφύλακα.
Ο Τόλντο ήταν ένα μεγαλόσωμο αγόρι σχεδόν δύο μέτρα, πολύ αθλητικό.
Στο αεροπλάνο που μας πήγε στο Άμστερνταμ με πλησίασε και μου είπε…
«Κύριε, εσύ κι εγώ γνωριζόμαστε, το ξέρεις;».
Τον κοιτάζω όπως οι τρελοί κοιτάζονται μεταξύ τους…
«Φυσικά και γνωριζόμαστε, σε εκπαιδεύω εδώ και μερικά χρόνια…»
«Όχι, όχι, γνωριζόμαστε πολύ πριν… Δεν θυμάσαι;»
Όχι, δεν θυμόμουν. Μετά μου εξηγεί…
«Στα εγκαίνια του ξενοδοχείου Sheraton, στην Πάντοβα όπου έμενα, έφτασες μια μέρα με τον διευθυντή και σε πλησίασα για αυτόγραφο.
Τότε ήμουν σερβιτόρος».
Το εξετάζω προσεκτικά, προσπαθώ να θυμηθώ.
Ύστερα, ξαφνικά, θυμαμαι, ο φίλος μου Giorgio Manenti, μου ζητά να πάω στα εγκαίνια της αλυσίδας πολυτελών ξενοδοχείων που διαχειρίζεται και ανάμεσα στα πολλά πρόσωπα που μου ζητούν αυτόγραφο, ξεπροβάλλει ένα μικρό αγόρι που μου λέει για το πάθος του για την εστία.
Τότε, τα μάτια του με εντυπωσίασαν, έβλεπες μέσα του ότι είχε αληθινή αγάπη για την θέση αυτή.
Τότε θυμήθηκα τον Φραντσέσκο Τόλντο.
Στις 29 Ιουνίου στο Άμστερνταμ υπήρχε τέλειο κλίμα για έναν μεγάλο αγώνα όπως το Ολλανδία-Ιταλία, ημιτελικοί του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Το γήπεδο ήταν εξ ολοκλήρου πορτοκαλί, εξ ολοκλήρου με την γηπεδούχο Ολλανδία, φυσικά. Στην αθλητική ζωή μπορεί να σου συμβούν πολλές ατυχίες.
Ένα από τα χειρότερα είναι να διασταυρωθείς με έναν σπουδαίο τερματοφύλακα σε κατάσταση τρελή.
Αυτή η κακή τύχη συνέβη στην Ολλανδία.
Ο Τόλντο, είχε ξυπνήσει καλά εκείνη τη μέρα και προφανώς είχε αποφασίσει ότι τίποτα δεν θα έμπαινε περνούσε απο αυτόν».
Ντίνο Τζοφ