Ο πατέρας του πέθανε πρόωρα όταν ήταν ακόμα παιδί.
Φεύγει και ξεχωρίζει στην Ευρώπη χάρη στη μεταγραφή στη Μετς της Γαλλίας.
Στη συνέχεια μια μικρή παρένθεση στην Ιταλία με τη Σαλερνιτάνα, με την οποία πέτυχε το ιστορικό γκολ του συλλόγου της Καμπανίας στην Serie A, 50 χρόνια μετά την τελευταία φορά.
Στην Αγγλία, με τις φανέλες της Λίβερπουλ και της Γουέστ Χαμ, δεν έχει ιδιαίτερο αποτέλεσμα.
Ο οριστικός αγιασμός του έρχεται χάρη στην επιστροφή του στη Γαλλία, αυτή τη φορά στην ομάδα της Lens.
Στην Τουρκία γίνεται βασικός παίκτης της Γαλατασαράι, με την οποία κατακτά δύο πρωταθλήματα.
Τελειώνει την αξιοσέβαστη καριέρα του στην Τραμπζονσπόρ.
Μετά την αποχώρησή του, ξεκίνησε μια καριέρα ως προπονητής και το 2016, ως προπονητής της Τσαντ, υπέστη εγκεφαλικό ενώ βρισκόταν στο σπίτι του.
Τον «έσωσε» ο σκύλος του, το γάβγισμα του οποίου προκάλεσε την ανησυχία των γειτόνων, που ήταν οι πρώτοι που τον έσωσαν μέχρι το νοσοκομείο.
Τα έξοδα για ιατρική περίθαλψη και τη μετέπειτα παραμονή στο σπίτι υποστηρίζονται από τις κρατικές αρχές του Καμερούν, καθώς θεωρείται ποδοσφαιρικό σύμβολο του έθνους τους.
Μετά από τις κρίσιμες μέρες στις οποίες πάλεψε σαν γνήσιο «λιοντάρι της Αφρικής», καταφέρνει να συνέλθει και να κάνει μια φυσιολογική ζωή.
Ήταν αρχηγός των «Αδάμαστων Λιονταριών» για 10 χρόνια.
Στην εθνική ομάδα έγραψε 137 συμμετοχές, απόλυτο ρεκόρ για τη χώρα.
 Είναι ο μόνος Αφρικανός ποδοσφαιριστής που έχει μπει στο γήπεδο σε τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μαζί με τον Σαμουέλ Ετό.
Πρωταθλητής Αφρικής το 2000 και το 2002.
Ένας ηγέτης, ένας θρύλος από το Καμερούν
 Rigobert Song...