Ο Μαρτσέλο Λίπι, γεννήθηκε στις 12 Απριλίου 1948 είναι Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ήταν προπονητής της εθνικής ομάδας της Ιταλίας από τις 16 Ιουλίου 2004 μέχρι τις 12 Ιουλίου 2006 και οδήγησε την Ιταλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Ξαναορίστηκε προπονητής της εθνικής ομάδας το 2008, αλλά μετά την κακή απόδοση της Ιταλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2010 αντικαταστάθηκε από τον Τσεζάρε Πραντέλι.
Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε στη θέση του λίμπερο με τη Σαμπντόρια για δέκα χρόνια και έπειτα με την Πιστοϊέζε και τη Λουκέζε.
Ως προπονητής έχει προπονήσει την Αταλάντα, τη Νάπολι, τη Γιουβέντους, την Ίντερ και την Κουανγκτσόου Έβεργκραντ σε επίπεδο συλλόγων.
Ο Λίπι θεωρείται ένας από τους καλύτερους και πιο επιτυχημένους προπονητές ποδοσφαίρου στην ιστορία και το 2007, οι The Times τον χαρακτήρισαν ένα από τους 50 καλύτερους προπονητές όλων των εποχών.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει κερδίσει ένα παγκόσμιο κύπελλο, πέντε πρωταθλήματα Ιταλίας, τρία πρωταθλήματα Κίνας, ένα Κόπα Ιτάλια, ένα Κύπελλο Κίνας, τέσσερα Σούπερκαπ Ιταλίας, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Τσάμπιονς Λιγκ Ασίας, ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο.
Προς το παρόν είναι ο μόνος προπονητής που έχει κερδίσει τόσο Τσάμπιονς Λιγκ Ευρώπης όσο και Τσάμπιονς Λιγκ Ασίας.
Τονίζει τη σημασία του ομαδικού πνεύματος και της ενότητας της ομάδας.
Παρομοιάζει μια ψυχολογικά καλά προετοιμασμένη ομάδα ποδοσφαίρου, ως αποτέλεσμα της λειτουργίας μιας ψυχολογικά υγιούς οικογένειας.
Σχετικά με τη στρατηγική πτυχή της προπόνησης, τονίζει τη σημασία των αμοιβαίων σχέσεων μεταξύ των παικτών.
Οι παίκτες πρέπει να ακολουθούν όλοι το ίδιο πλάνο και να παίξουν για τον άλλον και όχι για τον εαυτό τους. Υποστηρίζει ότι «… μια ομάδα από τους καλύτερους παίκτες δεν κάνει απαραίτητα και την καλύτερη ομάδα».
Στο τι είναι πιο σημαντικό, το τακτικό σχέδιο ή το σχήμα της ομάδας, υποστηρίζει ότι είναι κάτι σαν μίξη που να επιτρέπει σε κάθε παίκτη να μεγιστοποιήσει τη χρησιμότητα του για τους συμπαίκτες του, εκφράζοντας παράλληλα και την έκφραση των πλήρων δυνατοτήτων του.
Σημειώνει επίσης ότι η επιλογή του τακτικού σχηματισμού περιορίζεται από τις ιδιότητες των διαθέσιμων παικτών.
Έτσι, επιλέγοντας την καλύτερη δυνατή ομάδα, όχι μόνο απαιτεί την εύρεση του σωστού συνδυασμού των παικτών για την επιλεγμένη διαμόρφωση, αλλά και να βρεθεί η σωστή διαμόρφωση για τους επιλεγμένους παίκτες.
«Η προπόνηση του, είναι ιδέες ευρύτερες από ότι εφαρμόστηκαν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την επανάσταση που ουσιαστικά έφερε ο Αρίγκο Σάκι.
Θεωρείται ως η γέφυρα μεταξύ του παλαιού τρόπου παιχνιδιού των Ιταλών, με το νέο, ένα μείγμα παραδοσιακού και σύγχρονου.
Οι ομάδες του δεν αγωνίζονταν με προσωπικά μαρκαρίσματα και αμύνονταν με ζώνη. Προκαλούσαν τους αντιπάλους να κάνουν παιχνίδι και έπαιζαν με τρομερές αντεπιθέσεις, αλλά μπορούσαν επίσης να πάρουν τον έλεγχο στο παιχνίδι, πιέζοντας στο μισό του γηπέδου. Ξεκινώντας πάντα με στόχο την ισοπαλία, η τακτική του ποτέ δεν ήταν σταθερή, ενώ πάντα προσαρμοζόταν σύμφωνα με τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου».
ESPN
«Θυμάμαι ότι μας ήρθε από την Νάπολι με μεγάλη φιλοδοξία και αποφασιστικότητα.
Ήταν πολύ σημαντικό, δεδομένου ότι ήταν σε θέση να μεταδώσει σε μας ακριβώς τι ήθελε. Είχαμε πιάσει πάτο, μετά από μια ήττα από τη Φότζια, λέγοντάς μας ότι αν είναι να πέσουμε, θα πέσουμε αγωνιζόμενοι.
Από τότε ξεκινήσαμε να παίζουμε επιθετικά, πιέζαμε ψηλά και ελέγχαμε το παιχνίδι.
Ήταν εξαιρετικός στο να δίνει κίνητρο στην ομάδα και να περνά τις ιδέες του.
Νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα για έναν προπονητή είναι να έχει ένα σαφές σχέδιο το οποίο και μεταδίδει σαφώς στους παίκτες του.
Ο Λίπι το είχε πάντα αυτό, καθώς και μια μεγάλη ικανότητα να μας παρακινεί, ακόμα και όταν παίζαμε κάθε τρεις ημέρες. Τότε, η Γιουβέντους έπαιξε σε 4 συνεχόμενους Ευρωπαϊκούς τελικούς και νομίζω ότι αυτό ήταν ένα εξαιρετικό επίτευγμα».
Aντόνιο Κόντε
