Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Οδυσσέα Μαυροδενδρίου, την ομάδα του τόπου όπου μεγάλωσε, το Μαυροδένδρι Κοζάνης.

Στην συνέχεια πήρε μεταγραφή στους Πόντιους Κοζάνης, όπου και αγωνίστηκε για δύο χρόνια στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής.

Το 1992 υπέγραψε στον Ηρακλή, στον οποίο παρέμεινε για 11 χρόνια.

Ξεχώριζε για το πάθος του εντός των αγωνιστικών χώρων, τη δύναμη και το θάρρος στις διεκδικήσεις.

Απο το 1996 γίνεται βασικός και αναντικατάστατος στην ομάδα του Ηρακλή!

Η γερή σωματοδομή του και η φυσική του κατάσταση τον έκαναν να ξεχωρίσει από πολύ μικρή ηλικία.

Τον Ιούνιο του 2003, ύστερα από 234 αγώνες πρωταθλήματος με τη φανέλα του Ηρακλή, υπέγραψε διετές συμβόλαιο στον Ολυμπιακό για να αντικαταστήσει τον Ζε Ελίας.

Την σεζόν 2003-2004 τα κρίσιμα γκολ που σημείωσε εναντίον του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ τον κατέστησαν πλέον αγαπητό στους οπαδούς του Ολυμπιακού. Επίσης, πήρε την πρώτη του γεύση από το Τσάμπιονς Λιγκ, σκοράροντας δύο φορές σε πέντε εμφανίσεις.

Την σεζόν 2004-05 είχε 25 συμμετοχές και 2 γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αγωνίστηκε και στα 540 λεπτά των έξι αγώνων στη φάση των ομίλων του Champions League σκοράροντας μάλιστα το νικητήριο γκολ εναντίον της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ευρώπης Λίβερπουλ.

Την ίδια περίοδο κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα και κύπελλο Ελλάδας.

Την περίοδο 2005-2006 συμμετείχε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος εναντίον του Παναθηναϊκού, ανοίγοντας το σκορ στη νίκη της ομάδας του με 0-2, ενώ το τέλος της περιόδου αυτής τον βρήκε να κατακτά εκ νέου το νταμπλ.

To 2010 αγωνίστηκε με την ομάδα της Κέρκυρας για μία χρονιά και έκλεισε την καριέρα του.Με την Εθνική ομάδα, είχε έξι συμμετοχές.

”Εγώ είχα δύο πράγματα.

Το ένα είναι ότι δεν φοβόμουν. Δεν φοβόμουν τίποτα.

Δεν φοβόμουν τον Ολυμπιακό, το μεγάλο όνομα της ομάδας, τη βαριά φανέλα, τον κόσμο, τους μεγάλους παίκτες που είχε και τον ανταγωνισμό.

Είχα τον χαρακτήρα.

Το άλλο είναι ότι δούλευα πάντα “στα κόκκινα”! Προπονιόμουν “στα κόκκινα”, αγωνιζόμουν στα ματς “στα κόκκινα”, ήθελα να παίρνω το καλύτερο από τον εαυτό μου.

Αυτό με έκανε κάθε χρόνο καλύτερο.

Υπήρχαν κι άλλοι λόγοι, όμως σου είπα τους δύο βασικούς.

Μικρός ήμουν ΠΑΟΚ.

Κατάγομαι απο ένα χωριό της Κοζάνης το Μαυροδένδρι.

Είναι γνωστό γιατί έχει εκεί κέντρο νεοσυλλέκτων.

Οι καλύτεροι συμπαίκτες που έζησα στον Ολυμπιακό, ήταν πολλοί…Ποιον να αφήσω έξω… Τζόρτζεβιτς, Τζιοβάνι, Γκαλέτι, Ριβάλντο, Μέλμπεργκ…

Απο Έλληνες… Γεωργάτος μακράν, δεν το συζητάω. Τον είχα καψούρα ως παίκτη.

Επειδή ήμουν βαρύ σκαρί, βαρύ κορμί, ήθελα πιο πολλή προπόνηση από άλλους και πιο πολλούς αγώνες από άλλους για να παίρνω τα πάνω μου.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα καλύτερά μου ματς τα έκανα από τη μέση κάθε χρονιάς και μετά.

Ανδρώθηκα στον Ηρακλή, εκεί έγινα άνδρας μετά από έντεκα χρόνια που ήμουν στην ομάδα και πέρασα εκεί την μισή μου καριέρα. Είναι κρίμα πρώτα για την ομάδα και μετά για το Ελληνικό ποδόσφαιρο, η κατάσταση του Ηρακλή, ο οποίος συρρικνώνεται όσο περνάνε τα χρόνια και θα πρέπει να βρεθεί η λύση για μία βιώσιμη επιστροφή στην μεγάλη κατηγορία.

Το ποδόσφαιρο είναι η ναυαρχίδα της ομάδας, και μπορεί να χάθηκε μία γενιά οπαδών του Ηρακλή με όλα αυτά που συμβαίνουν.”

Ιεροκλής Στολτίδης, απο συνεντεύξεις στο ”ΦΩΣ” και στο Metropolis