“Ντιέγκο, σε αγαπάμε, αλλά η Ιταλία είναι η πατρίδα μας”…έγραφε το πανό που ανάρτησαν στα κάγκελα του γηπέδου οι οπαδοί της Νάπολι.
Αλλά το τρικ του Μαραντόνα είχε πιάσει τόπο. Η ατμόσφαιρα στο αχανές Σαν Πάολο” δεν είχε τον ενθουσιασμό και τον παλμό άλλων αγώνων.
Οι Ιταλοί αμυντικοί επιστράτευσαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να τον περιορίσουν, όμως αυτός χαμογέλασε στο τέλος. Οσο κι αν προσπάθησαν ο Μπέργκομι με τον Μπαρέζι,
ο Ντιέγκο είχε πάρει προσωπικά την υπόθεση της πρόκρισης σε βάρος της Ιταλίας και μάλιστα μέσα στο ίδιο του(ς) το σπίτι… ειδικά μετά και τις υποδείξεις της Καμορα, εμμέσως πλην σαφώς, για το νικητή του Μουντιάλ…
…Ο Μαραντόνα στήνει την μπάλα στην άσπρη βούλα και γράφει το 4-3 με ένα σιγανό πλασέ σαν σε προπόνηση… Το χαμένο πέναλτυ στον προημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία είχε πια ξεχαστεί και τώρα πανηγυρίζει, σχεδόν προκλητικά, μπροστά στον Ζένγκα…
Ενώ στις κερκίδες αρκετοί είναι αυτοί που τον χειροκροτούν!
Ο Σερένα σουτάρει πάνω στον Γκόικοετσέα και… “Fine” μέσα σε νεκρική σιγή…
Η Αργεντινή στον τελικό και η οικοδέσποινα για… πίτσα…
“Το όνειρο έσβησε” έγραψε με ρόζ θρήνο η Gazzetta dello Sport…
Ο Μαραντόνα πανηγύρισε σαν μικρό παιδί και πολλοί πιστοί του δεν το πήραν ψύχραιμα. Το ίδιο βράδυ η βίλα του στη Νάπολι λιθοβολήθηκε, ενώ τα ραδιόφωνα πλημμύρισαν από υβριστικά μηνύματα…
Η Καμόρα θέλησε να εκδικηθεί για τον αποκλεισμό της “Σκουάντρα Ατζούρα”
και στις εβδομάδες που ακολούθησαν,
το πέπλο προστασίας της στο Μαραντόνα εξανεμίστηκε… Ετσι έδωσε στη δημοσιότητα τα κοινά μυστικά για κοκαΐνη, φοροδιαφυγή, πάρτυ οργίων, εξώγαμα παιδιά…
Το τίμημα, που έπρεπε να πληρώσει ο Μαραντόνα για τον αποκλεισμό της “Σκουάντρα Ατζούρα” ήταν βαρύτατο…
Και η αρχή έγινε στον τελικό που ακολούθησε…και βρήκε την “Μπιανκοσελεστε” αποδεκατισμένη από τις τιμωρίες: Κανιχια, Χιούστι, Ολαρτικοετσεα, Μπατίστα…και με τον Μαραντόνα να παίζει τραυματίας σε όλο το τουρνουά!…
Στον τελικό της Ρώμης λοιπόν, τρεις μέρες αργότερα, θα έρθει αντιμέτωπος με ένα πρωτοφανές μίσος!… Θα σφαγιαστεί -αυτός, και όχι η Αργεντινή- από το διαιτητή, ενώ το πλήθος στις εξέδρες θα ουρλιάζει εναντίον του ζητώντας το κεφάλι του…
Λίγο ακόμη και ο Μαραντόνα θα κέρδιζε μόνος του, και μέσα σε βροχή από αντιαθλητικα μαρκαρίσματα, όχι ένα, αλλά δύο Παγκόσμια Κύπελλα!!! Αυτός, μόνος του και όλοι τους!…
Η καριέρα του στην Ιταλία, και όχι μόνο,
έχει ουσιαστικά τελειώσει. Το ιταλικό και παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κατεστημένο, και όχι μόνο, μπορεί να του συγχωρούσε γραφικότητες, κόντρα δηλώσεις, ακόμα και το τατουάζ του Τσέ στο μπράτσο του, αλλά εδώ πρόκειται για το έθνος ή μάλλον για τη Μαφία που κανόνιζε και έστηνε τα γεγονότα, και όχι μόνο τα ποδοσφαιρικά……….
Ολη η υφήλιος αυτό που θυμάται από τον τελικό του Italia ’90 περισσότερο κι απ’ την απονομή του κυπέλλου στο Ματέους, είναι το γοερό κλάμα του Θεού απ’ το Φιορίτο…του βασιλιά της Νάπολι που κάθισε για μία νύχτα σε λάθος θρόνο.
