′′Aν υπήρξε αντιπαράθεση και αντιπαλότητα με τους Βρετανούς στο Γιούρο…??
Δεν μπορώ να προσποιηθώ…
Βρήκα αυτή την αντιπαράθεση λάθος.
Έχω δει δεκάδες τελικούς όπου ο χαμένος πήρε το μετάλλιο και δεν έγινε απολύτως τίποτα.
Οι Αγγλοι ποδοσφαιριστές εμειναν εκεί είκοσι λεπτά, μας είδαν να σηκώνουμε το κύπελλο μέσα στο σπίτι τους, κάποιοι χειροκρότησαν.
Τι άλλο έπρεπε να κάνουν;
Νικήσαμε, ήμασταν οι καλύτεροι, φωνάξαμε για την περηφάνια μας μέσα στα μούτρα τους, μην τους κάνουμε και μαθήματα ηθικής.
Δεν είμαστε άγιοι.
Σφύριζαν στον Εθνικό μας ύμνο.Άσχημο αυτό, φυσικά.
Μα πόσες φορές οι οπαδοί μας σφύριζαν την ώρα καποιου άλλου ύμνου…
Ήμουν καλός παίκτης, αλλά χρειαζόμουν στην ομάδα, έναν παίκτη σαν τον Κιελίνι.
Τον Κιελίνι, αν παίζει στην ομάδα σου τον αγαπάς και αν είναι αντίπαλος τον μισείς.
Ως αντίπαλοι σε ορισμένα ματς, είχαμε αψιμαχίες.
Είμαστε έτσι… Ιταλοί, όχι μπλε πρίγκιπες.”
Ντανιέλε Ντε Ρόσι
