Τον Ιανουάριο του 1999, o Mπέπε Μαρότα εργάζεται στη Βενετία και μετά από μόλις πέντε μήνες, η Βενέτσια βρίσκεται επτά βαθμούς κάτω απο τη ζώνη του υποβιβασμού, με μια ομάδα σε αταξία, χωρίς αυτοπεποίθηση και γεμάτη φόβο.

Χρειάζεται ένα θαύμα.

Είναι επείγον να παρέμβει κάποιος και ο Ιανουάριος πλησιάζει…

Υπάρχει ένα δεκάρι, γεννημένος στην Ουρουγουάη αλλά με ανατολίτικα χαρακτηριστικά, δεν αποτελεί έκπληξη που τον αποκαλούν “Κινέζο”.

Δεν τρέχει πολύ στο γήπεδο, αλλά έχει ένα απίστευτο ταλέντο, έχει ένα αριστερό πόδι που κάνει μαγικά.

Παίζει ελάχιστα στην Ίντερ λόγω του αστρικού ανταγωνισμού μεταξύ Μπάτζιο, Ρονάλντο, Ζαμοράνο και Τζορκάεφ και είναι ο προστατευόμενος του Μοράτι.

Δεν είναι εύκολο να τον πάρεις απο την Ίντερ, ούτε ως δανεικό.

«Θα ήθελε να έρθει σε εμάς;»

Ο Μαρότα ρωτάει τον ατζέντη του, τον Ντανιέλ Ντελγκάδο, ο οποιος δεν είναι υπέρ αυτής της μεταγραφής.

«Έλα Τσίνο, μην πάμε στη Βενέτσια, είναι ήδη στην δεύτερη κατηγορία… καταστρέφεις τον εαυτό σου.”

Το σπρώξιμο και το τράβηγμα συνεχίζεται για μέρες και λύνεται με μια κλήση, η οποία δεν προέρχεται ούτε από την Ίντερ ούτε από την Βενέτσια.

Μιλάει ο Αριέντο Μπραίντα ο αθλητικός διευθυντής της Μίλαν.

«Ντάνι, πρέπει να μου κάνεις αυτή την χάρη, πήγαινε στη Βενέτσια τον Ρεκόμπα!»

Η διαπραγμάτευση ”αγριεύει”.

«Ντάνι, θα δεις ότι θα πάει πολύ καλά στη Βενέτσια.

Στο ζητάω για έναν φίλο μου».

Ο μακροχρόνιος φίλος είναι ο Mαρότα, η ασίστ του Μπραίντα είναι καθοριστική.

Έτσι, ο αθλητικός διευθυντής της Μίλαν πείθει έναν παίκτη της Ίντερ να υπογράψει με τη Βενέτσια.

Ένας παράλογος γύρος αγοράς και περίεργες συμπτώσεις ζωής.

Το τέλος, ωστόσο, είναι υπέροχο, γιατί ο Ρεκόμπα λέει ναι και πετυχαίνει ένα κατόρθωμα, σώζοντας μια Βενέτσια που φαινόταν ήδη βυθισμένη.

Για την ιστορία…

Ο Αλβάρο Ρεκόμπα, σε έξι μήνες στη Βενέτσια, σημείωσε δέκα γκολ και έδωσε δύο ασίστ σε 19 συμμετοχές.