Μια ποδοσφαιρική ιστορία όπου διασταυρώνεται η μπάλα και ο πόλεμος, η ζωή και ο θάνατος που αγγίζουν το ένα το άλλο τις ίδιες στιγμές.
Οι Γιουγκοσλάβοι πεθαίνουν και οι Δανοί κερδίζουν, αυτό συνέβη το καλοκαίρι του 1992.
Αλλά όχι μόνο.
Γιατί υπάρχει μια ιστορία μέσα σε όλα εξίσου απίστευτη και επώδυνη.
Γιατί η Δανία κερδίζει αυτό το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα απέναντι στους Γερμανούς στον τελικό και αυτή η νίκη χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πιο απροσδόκητους άθλους των γηπέδων.
Κιμ Βίλφορτ, ο σκόρερ.
Η ομάδα τον βυθίζει σε μια αγκαλιά που έχει γεύση ποδοσφαίρου αλλά και πάνω απ’ όλα ζωής, κάτι που ξεπερνά, πολύ περισσότερο όλα τ’αλλα.
Πολλοί Δανοί ήταν ήδη σε διακοπές, άλλοι απλώς αρνήθηκαν, άλλοι είχαν τελειώσει με την εθνική ομάδα λόγω προβλημάτων με τον προπονητή, όπως ο μεγαλύτερος από τους αδελφούς Laudrup, ο Michael και δεν άλλαξαν γνώμη, κουβαλώντας μαζί τους την αιώνια λύπη.
Μεταξύ των αβέβαιων είναι ο άνθρωπός μας, ο Kim Vilfort.
Ο Kim εξέφρασε την επιθυμία να είναι εκεί, αλλά είχε μια ιστορία που ραγίζει την καρδιά, επειδή η οκτάχρονη κόρη του, η μικρή Line, πάλευε με λευχαιμία και προφανώς ο πατέρας ήθελε να είναι κοντά της.
Ο Δανός προπονητής, Møeller Nielsen του έδωσε το πράσινο φως, «παίξε και επισκέψου την όποτε θέλεις».
Έτσι έγινε, έπαιζε και μετά ένα πλοίο τον έπαιρνε από τη Σουηδία και τον γύριζε στην πατρίδα του, για να δει το κοριτσάκι του.
Ο Βίλφορτ ήταν ενας από αυτούς που τρέχει και τρέχει και συνεχίζει να τρέχει, ένας τέτοιος μέσος.
Αυτή η ομάδα έγραψε παιχνίδι με παιχνίδι μια σελίδα απίστευτης ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Η εικόνα τραβηγμένη από το Estate ’92, μια ταινία που αφηγείται την εν λόγω ιστορία, που φέρνει σε όλους δάκρυα, μετά από πολλά χρόνια.
Είναι αυτή που μας φέρνει πίσω σε ένα κοριτσάκι που θα φύγει λίγο μετά, με ένα κομμάτι ευτυχίας βλέποντας τον μπαμπά της να θριαμβεύει.
Kim Vilfort, ο πρωταγωνιστής σε μια από τις πιο απίστευτες και συγκλονιστικές ιστορίες που έχει δει ποτέ το ποδόσφαιρο.
Ενα φιλί στη μικρή Line, όπου κι αν βρίσκεται τώρα.