”H πρώτη φορά που αντιμετώπισα τον Μπαρέζι, ήταν τον Σεπτέμβριο του 1981 σε έναν φιλικό αγώνα, ανάμεσα στην Μπόκα και στην Μίλαν.

Σε κάποια στιγμή ήμουν έτοιμος να μπω στην περιοχή, αλλά ήρθε ο Φράνκο και μου έκλεψε την μπάλα με μοναδική κομψότητα. Έμεινε πίσω μου σε όλο το παιχνίδι και από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα έγιναν δύσκολα.

Ο Φρανκο κι’εγώ ήμασταν νέοι, αλλά αμέσως συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν ο οποιοσδήποτε αμυντικός.

Έδειχνε σε όλη την άμυνα πώς να κινηθεί στο γήπεδο.

Μετά το παιχνίδι, χτύπησε την πόρτα των αποδυτηρίων μας.

Όταν έφτασα Ιταλία, τον βρήκα μπροστά μου πολλές φορές και δεν υπήρξε ποτέ αψιμαχία μεταξύ μας.

Έκανε πολλά φάουλ σε μένα αλλά ποτέ δεν τα έκανε για να με βλάψει και να με τραυματίσει, στο τέλος ήταν ο πρώτος που μου έδινε το χέρι, ήταν αυτός που με σήκωνε απο το έδαφος.

Στην Ιταλία δεν ήταν πάντα έτσι…

Υπήρχαν αμυντικοί που απλά ήθελαν να σε σκοτώσουν.

Στο γήπεδο σε προσέβαλαν, σε ξεφτίλιζαν, αλλά αυτός ήταν διαφορετικός. Δεν είχαμε ποτέ φιλικές σχέσεις, αλλά πάντα υπήρχε σεβασμός μεταξύ μας.

Σε ένα Νάπολι-Μίλαν, ήταν ο Φιλίπο Γκάλι, ο οποίος μετά από μια κλωτσιά, με προσέβαλε λέγοντας…

′′Μέχρι την επόμενη φορά που θα σε στείλω στο νοσοκομείο.”

Ο Φράνκο Μπαρέζι, άκουσε τα πάντα και ήταν σκληρός μαζί του, λέγοντας του ό,τι έπρεπε να το βουλώσει.

Αυτό είναι σεβασμός για μένα.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτόν τον παίκτη με το νούμερο έξι στην φανέλα.Ένας από τους καλύτερους και πιστούς αμυντικούς, όλων των εποχών.”

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα