“Όλο το 2006 ήταν μια τρελή, τρελή χρονιά.
Eίδαμε τους εαυτούς μας παγκόσμιους πρωταθλητές και συγχρόνως πρωταθλητές Ιταλίας που υποβιβάστηκαν στην δεύτερη κατηγορία.
Αρκεί να κοιτάξουμε τα ρόστερ του Μουντιάλ η μόνο του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, για να καταλάβουμε τι ήταν η Γιούβε, που εξαφανίστηκε μέσα σε ένα καλοκαίρι.
Όλα πέρασαν από το κεφάλι μου, χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα.
Αλλά δεν δίστασα ούτε για ένα δευτερόλεπτο να μείνω όταν η ομάδα με ρώτησε τι ήθελα να κάνω.
Ήμουν ο αρχηγός μιας ομάδας που ένιωθα μέσα μου και με την οποία είχα κερδίσει τα πάντα.
Ένιωσα ως καθήκον να οδηγήσω την ομάδα με το παράδειγμα μου και να επιταχύνω την γρήγορη επιστροφή, σε σωστές βάσεις.
Ο κύκλος έκλεισε έξι χρόνια μετά, όταν η Γιουβέντους κέρδισε το πρωτάθλημα και έτσι έκλεισε η καριέρα μου στην ομάδα, με έναν τίτλο, μετά απο όλα τα βάσανα που πέρασε η ομάδα.”
Αλέσαντρο Ντελ Πιέρο
