” Tις πρώτες μέρες που προπονούσα τον Kαντέ, δεν σταματούσε να τρέχει.
Φαινόταν σαν να είχε μπαταρία.
Συνέχισε να τρέχει κάθε στιγμή της προπόνησης.
Του έλεγα…
-Σιγά-σιγά, μην πας σε όλες τις μπάλες.
Απαντούσε εντάξει και δέκα δευτερόλεπτα αργότερα ήταν ικανός να τρέξει να φέρει ακόμα και τις μπάλες που είχαν βγει έξω απο το γήπεδο.
Ξυπνούσε απο τις έξι το πρωί και έκανε ζέσταμα, χαλαρό τρέξιμο τεσσάρων χιλιομετρών.
Ενα πραγματικό μηχανάκι.
Του έλεγα πάντοτε να ξεκουράζεται, να μην σπαταλάει πάρα πολύ ενέργεια, αλλά απαντούσε…
”Κύριε, πάντοτε ήλπιζα να πετύχω.
Μου ελεγαν ότι δεν ήμουν έτοιμος να παίξω ποδόσφαιρο.
Σήμερα είμαι εδώ για να αποδείξω σε όλους, ότι δεν φτάνει μόνο το ταλέντο, αλλά χρειάζεται και πολλή θέληση και πάθος…”
Κλαούντιο Ρανιέρι
