” Ήταν ντροπιαστικό για τους αμυντικούς… σκόραρε όπως ήθελε.”
Αρσέν Βενγκέρ′′
Όταν ήμουν στην Άρσεναλ υπήρχε ένα εχθρικό περιβάλλον στο Λονδίνο, στην Αγγλία φαινόταν σαν να υπήρχε μόνο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ένα πρωί στο προπονητικό κέντρο, πολλοί γονείς με τα παιδιά τους ήρθαν να μας δουν.
Καθώς ετοιμαζόμουν να χτυπήσω ένα κόρνερ, άκουσα μια φωνή…
”Βαρέθηκα να βλέπω την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κερδίζει!!!”.
Γύρισα και ήταν ένας πατέρας που φώναζε, μέσα στην απογοήτευση του.
Τελείωσα την προπόνηση και πήγα και μίλησα μ’αυτόν τον άνθρωπο.
Πλησίασα και μου είπε…
′′Αυτός είναι ο γιος μου, σήμερα τον έφερα εδώ γιατί θέλω να είναι οπαδός της Άρσεναλ όπως ακριβώς είμαι κι’εγώ και όπως ήταν και ο πατέρας μου.
Αυτός λέει ότι προτιμάει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Κάντε τον να αλλάξει γνώμη.”
Απάντησα…
′′ Μα είναι μόνο δύο χρόνια που η Αρσεναλ δεν έχει κερδίσει το πρωτάθλημα, τι να κάνουμε??”
Είπε…
′′Πρέπει να γίνεις θρύλος για εμάς!!”.
”Μετά από αυτά τα λόγια, μπήκα στα αποδυτήρια και σκέφτηκα…′′
Είμαι ποδοσφαιριστής και παίζω για να κερδίσω, οι οπαδοί μας ακολουθούν για να δουν το πάθος μας για την νίκη.
Ήρθε η ώρα να τους ευχαριστήσουμε “.
Μίλησα με όλους τους συμπαίκτες μου…
′′Υπάρχει ένα παιδί εκεί έξω που προτιμά την Μάντσετσερ Γιουνάιτεντ από εμάς, εκεί έξω υπάρχει ένας οικογενειάρχης που θέλει πάση θυσία ο γιος του να παραμέινει οπαδός της Άρσεναλ.
Ας μπούμε στον θρύλο αγόρια!!!”
Από εκείνη την στιγμή, με το σημάδι της μοίρας, κερδίσαμε σχεδόν όλα τα ματς, κάναμε ρεκόρ αήττητων αγώνων στην Πρέμερ Λιγκ.
Παίξαμε για εμάς και για εκείνον τον πατέρα.
Μετά από περίπου δύο χρόνια αυτό το άτομο, αυτή την φορά ξαναήρθε έξω από το προπονητικό κέντρο.
Τον είδα από απόσταση, να πλησιάζει με τον γιο του στους ώμους.
Αυτή τη φορά το παιδί φορούσε την φανέλα μας.
Τον χαιρέτησα και μου είπε…
′′Ευχαριστώ!!!”.
Είχε ένα λαμπερό χαμόγελο!
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο στην Αγγλία.
Πάντα να παίζεις για το όνομα που γράφεται στο μπροστινό μέρος της φανέλας και όλοι θα σε θυμούνται, με το όνομα που κουβαλάς στην πλάτη…”
Τιερί Ανρί
Ο Tιερί Ανρί, δήλωσε ότι στην αρχή οι συμπαίκτες του τον κορόιδευαν επειδή φορούσε ψηλές κάλτσες και γάντια.
“Ελεγαν ότι έμοιαζε με χορευτή μπαλέτου.”
Και ναι ήταν.
Χόρευε με την μπάλα και με τους αντιπάλους.
Ο τύπος που δεν θα κλωτσούσε την μπάλα με το κουτουπιέ για να μην λερώσει τη ”γλώσσα” από τα παπούτσια του.
Λένε πως έτσι έμαθε να χρησιμοποιεί την εσωτερική άκρη του ποδιού του, όπως λίγοι.
228 γκολ σε 375 παιχνίδια.
Ο σκόρερ της Άρσεναλ, στα χρόνια που έμειναν ανεξίτηλα στο μυαλό των φιλάθλων της ομάδας.