“Τι μου λείπει περισσότερο από το ποδόσφαιρο…
Μια συγκίνηση.
Αυτό που αισθανόμουν μέσα μου κάθε φορά που πάταγα το πόδι μου στο Σαν Πάολο και άκουγα την κραυγή απο 90.000 τρελούς.
Για μένα οι Ναπολιτάνοι οπαδοί είναι τρελοί…εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε κενή θέση στις κερκίδες.
Το Σαν Πάολο ήταν ένα κολαστήριο.
Αρχικά επέλεξα την Νάπολι για να παίξω με τον Μαραντόνα.
Με ήθελε η Μίλαν, άλλα ήθελα να παίξω με τον Μαραντόνα στη Νάπολι και πιστεύω οτι δικαιώθηκα για την επιλογή μου.
Το παιχνίδι με τον Ντιέγκο ήταν ένα όνειρο.
Τεράστια ομάδα η Μίλαν, αλλά αφού η Νάπολι επικοινώνησε μαζί μου, ήθελα να περιμένω τη Νάπολι και περίμενα ένα μήνα.
Στην συνέχεια, αρνήθηκα την Ρεάλ Μαδρίτης για να μείνω μαζί του στη Νάπολι.
Ήταν ένα φαινόμενο, μια ιδιοφυΐα και για να παίξεις μαζί του χρειαζόταν να έχεις τεχνική ποιότητα και ευφυΐα, να καταλάβεις το παιχνίδι του και να προσπαθήσεις να τον συνοδεύσεις.
Η καθημερινότητα της Νάπολι ήταν τρελή.
Το να προσπαθείς να βγεις έξω για βόλτα, ήταν μια περιπέτεια.
Οι οπαδοί περίμεναν όλη την ημέρα έξω απο την πόρτα του σπιτιού του Ντιέγκο, ήταν σαν φυλακισμένος.
Συνήθιζε να βγαίνει με ψεύτικα γέννια ή να περιμένει κρυμμένος στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου για να μην γίνει αντιληπτός απο τον κόσμο.
Ναι, έμπαινε στο αυτοκίνητό μου, απομακρυνόμασταν, περνούσαμε αρκετά τετράγωνα και μετά κατέβαινε και είτε συνεχίζαμε, είτε έμπαινε σε άλλο αυτοκίνητο.
Με τη Νάπολι κρατάω επαφές πάντα, πέρασα απίστευτα χρόνια εκεί.
Κάποτε είχα προτείνει στην ομάδα τον Κακά και τον Ντέκο, δυστυχώς οι υπεύθυνοι δεν μ’άκουσαν.
Η συνέχεια για τους δύο παίκτες, είναι γνωστή.”
Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Φίλιο ”Καρέκα”
Τεχνίτης, γρήγορος, έξυπνος, γκολτζής!!!!
«Μισούσε τα μαθήματα γραφείου.
Όταν ερχόταν για τακτική και θεωρία κουνούσε το κεφάλι του και τον έπαιρνε ο ύπνος.
Εύκολο γι’αυτόν, ήταν ο Μαραντόνα, σε μια στιγμή μπορούσε να κερδίσει ένα παιχνίδι σβήνοντας όλα όσα είχαν γραφτεί στον πίνακα!
Μπορούσε να σε βρει στο γήπεδο με κλειστά ματιά, αρκεί να έκανες την κίνηση, εκείνος το ένιωθε.
Στα δύσκολα παρέσυρε όλη την ομάδα στη νίκη και τον αντίπαλο στον φόβο.»
Αντόνιο Καρέκα
