«Μοιραστήκαμε τα πάντα με τον Sensi και κατά τη διάρκεια της σεζόν 1997-1998 ήταν στο πλευρό μου στις σκληρές μάχες εκτός γηπέδου.
Συμμετείχαμε μαζί και σε ένα επεισόδιο της Porta a Porta για τις κακοτοπιές του ποδοσφαίρου και η πίεση από το σύστημα έγινε αισθητή και οι συνήθεις ύποπτοι που έκαναν πόλεμο εναντίον μου τον συμβούλεψαν να με απολύσει, γιατί “με τον Ζέμαν στον πάγκο η Ρόμα δεν θα είχε κερδίσει ποτέ” και θα συνέχιζε να υφίσταται διαιτητικές παραλείψεις και λάθη.
Ο Sensi με έβαλε να υπογράψω συμφωνία ανανέωσης στις 13 Φεβρουαρίου, για να παραμείνω στους Giallorossi, είχα επίσης απορρίψει τις προσφορές από την Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα που με είχαν ζητήσει κατά τη διάρκεια του έτους.
Εκείνη τη στιγμή θεωρήθηκα ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη, ένας καινοτόμος με αποτελεσματικά επιθετικά σχήματα που δεν είχε ξαναδεί κανείς.
Αλλά τελικά ο πρόεδρος, νομίζω απρόθυμα, έπεισε τον εαυτό του ότι κινδύνευε πραγματικά για άλλη μια χρονιά τιμωριών.
Ο Sensi με κάλεσε στα γραφεία του στη Via Aurelia στις 11 το πρωί της 1ης Ιουνίου. Επιβεβαίωσε την επαγγελματική και ανθρώπινη εκτίμηση του για μένα, με ευχαρίστησε για την εργασιακή κουλτούρα που έφερα και δήλωσε λυπημένος για μια επιλογή που δεν ήθελε να κάνει, αλλά που θεώρησε απαραίτητη για το καλό της Ρόμα.
Έκανε μια μεγάλη παύση και πρόσθεσε:
«Συγγνώμη, κύριε».
«Μακάρι να ήξερα…» απάντησα.
«Αυτή η επιλογή που προτείνουν άλλοι είναι ένα πλήγμα που δεν θα περίμενα από εσάς». Έφυγα από εκείνη την σαραντάλεπτη συνάντηση βαθιά συγκλονισμένος.
Ο Σένσι μου έγραψε επίσης μια ιδιωτική επιστολή τις επόμενες μέρες, την οποία έχω ακόμα, στην οποία με έναν ακόμη πιο ειλικρινή τρόπο από ό,τι στη συνομιλία μας, μου εξήγησε ότι είχε αναγκαστεί να κάνει αυτή την οδυνηρή πολιτική επιλογή».
Zdenek Zeman
