«Όταν η κόρη μου ήταν δύο χρονών μωρό περνούσα μια πολύ δύσκολη περίοδο.
Την τάιζα νερό και ζάχαρη αντί για γάλα.
Της είχα υποσχεθεί όμως ότι μια μέρα θα την κάνω βασίλισσα.
Στα 6 της λοιπόν, 4 χρόνια μετά, όταν της είπα ότι πρέπει να ξέρει τι είναι σωστό γιατί εγώ θα πεθάνω μια μέρα και θα είναι μόνη της, έβαλε τα κλάματα και μου είπε ότι δεν γίνεται να πεθάνω γιατί της είχα υποσχεθεί ότι θα την κάνω βασίλισσα.
Ήταν συγκλονιστικό.
Της είπα «αγάπη μου έχεις δίκιο, δεν γίνεται να πεθάνω».
Αυτή ήταν η υπόσχεση που αθέτησε.
Κάποτε ένας καλός φίλος που έφυγε το 1999, είχε διαγνωστεί με ανίατη ασθένεια στον φάρυγγα το 1985.
Στην Ελλάδα ήταν τελειωμένος…
Ο Στάθης με έξοδά του τον έστειλε στην Ρωσία και του χάρισε 15 χρόνια ζωής…
Ενα κοριτσάκι στη γειτονιά του, πουλούσε σπίρτα στο δρόμο που του θύμιζε τη μητέρα του την εποχή που ζούσαν σε μεγάλη φτώχεια…
Και τι έκανε ο Στάθης;
Της αγόρασε ένα σπίτι.
Κι όταν ο πατέρας της το πούλησε, της αγόρασε κι ένα δεύτερο, αλλά το μισό το κράτησε στο όνομά του, για να μην μπορεί να της το ξαναπουλήσει…
Και δεν ήταν μόνο αυτά…
Δυο άλλα παιδιά εγχειρίσθηκαν στα μάτια και βρήκαν το φως τους ενώ ο Στάθης είχε αναλάβει όλα τους τα έξοδα…
Η τελευταία ταινία ‘Καζαντζάκης’
Αποκαλύπτει ο Γιάννης Σμαραγδής
”Όταν φώναξα τον Στάθη Ψάλτη για να κάνει αυτόν τον ρόλο του ιερωμένου, του ηγούμενου στον Καζαντζάκη που ήταν ένας ρόλος πολύ μακριά από ό,τι είχε κάνει μέχρι τότε, ήταν άρρωστος και το ήξερε, εγώ δεν το ήξερα.
Του είπα λοιπόν ότι είναι ένας συμβολικός ρόλος, μικρός ρόλος αλλά θα ήθελα αν τυχόν δέχεσαι να τον κάνεις, να βάλεις την ψυχή σου.
Και μου είπε με μεγάλη φυσικότητα… “Μα, γι’ αυτό ήρθα Γιάννη”.
Ήρθε και έβαλε την ψυχή του.
Η ταινία είναι στοιχειωμένη από την ψυχή του Στάθη.
Λίγο πριν φύγει του είχα κάνει μια επίσκεψη στο νοσοκομείο.
Εγώ έμαθα πολύ μετά τα γυρίσματα ότι ήταν άρρωστος.
Γι’ αυτό έτρεξα στο νοσοκομείο και τη σκηνή του, του την έκανα σε DVD για να την δει.
Δύο μέρες πριν φύγει, πήγα και τον ξαναείδα και τον ρώτησα…
“Το είδες”; Κάνει μια παύση και μου λέει…
“Αν το είδα! Αν το είδα Γιάννη”!
Αρχίζει να κλαίει και μου λέει κάποια στιγμή…
“Πώς με έκανες τόσο ψηλό”;
Και του είπα “Μα, η ψυχή σου είναι ψηλή Στάθη”… Έτσι έφυγε”.
Μάλιστα ο Σμαραγδής αποκάλυψε ότι δεν ήθελε να συμβεί με τον Στάθη Ψάλτη ό,τι συνέβη δέκα χρόνια πριν με τον Σωτήρη Μουστάκα ο οποίος έπαιξε στην ταινία Ελ Γκρέκο ενώ πάλευε με τον καρκίνο και δεν πρόλαβε να την δει γιατί πέθανε.
Για το θέατρο τις ταινίες του κινηματογράφου και τις βιντεοκασέτες…
Η καθημερινότητα δεν πεθαίνει ποτέ.
Όταν θα πεθάνει το σύμπαν, θα πεθάνει και η επιθεώρηση.
Είναι και θα είναι κοντά στη νεολαία, γιατί την εκφράζει.
Έχει πολιτική – κοινωνική σάτιρα και γι’ αυτό ταιριάζει με τους νέους.
Το θέατρο σου μαθαίνει το πώς να προστατευτείς, να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου και να προχωρήσεις στη ζωή πέρα από το γέλιο.
Εμένα αυτό με εκφράζει στους μονολόγους που συνήθως ερμηνεύω.
Τη δυσκολία την έβλεπα πάντα ως δυσκολία.
Το αστείο ως αστείο.
Τα ξεχωρίζω αυτά τα πράγματα.
Δεν μπορεί να είσαι πάντα χαρούμενος και ευτυχής, και όλα να είναι εντάξει…
Όσοι λένε ότι γύρισα βιντεοκασέτες βγάζουν χολή και πίκρα απέναντι στον εαυτό τους και όχι σε μένα.
Δεν έκανα ποτέ βιντεοκασέτα.
Έκανα μόνο ταινίες.
Εάν αυτές μετά μετεγγράφονταν σε βίντεο ή σήμερα ανεβαίνουν στο YouTube, αυτό δεν με αφορά.
Ο Ψάλτης δεν έκανε ποτέ βιντεοκασέτα.
Αλλά κι αν το είχα κάνει, να είστε σίγουροι ότι θα το είχα κάνει με επιτυχία».
Στάθης Ψάλτης
