”Πάντα ήλπιζα ότι οι προπονήσεις μου θα διαρκούσαν μια ολόκληρη μέρα για να μην σκέφτομαι τον πόλεμο, επειδή θα ερχόμουν σπίτι και θα έβλεπα, θα άκουγα, θα άνοιγα την τηλεόραση και θα έσφιγγε το στομάχι μου με ότι συνέβαινε.
Μόνο με την μπάλα στα πόδια ήμουν ευτυχισμένος.
Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να αποξενωθείς από τα προβλήματά σου.
Ακόμα πονάω όταν ακούω ”εκτακτες ειδήσεις” είναι κάτι που μου έχει μείνει ως τραύμα.
Σκέψεις, εικόνες, δεν μπορείς να τα διαχειριστείς.
Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς σε τίποτα, γιατί κατα την διάρκεια του πολέμου, αν δεν ακούσεις τους αγαπημένους σου για ώρες στο τηλέφωνο, μετά σκέφτεσαι τα πάντα.
Toν πόλεμο, τον ζήσαμε.
Δεν πρέπει να υπάρχει πόλεμος…”
Σίνισα Μιχαΐλοβιτς
