“Πάντα είχα μια υπέροχη σχέση με τον Βιάλι.
Στη Γιουβέντους ήμασταν και συγκάτοικοι και όταν ο Λούκα έσπασε το πόδι του, τον πήγαινα σινεμά ή βγαίναμε για φαγητό με τις κοπέλες μας.
Μια ισυορία αναδεικνύει τον άνθρωπο Gianluca Vialli…
Ήταν παραμονή ενός αγώνα με τη Νάπολη, ειλικρινά θύμωσα λίγο με τον Τραπατονι γιατί δεν με υπολόγιζε.
Θυμάμαι ήμουν στο δωμάτιο με τον Luca και κάποια στιγμή ήρθε ο Trapattoni να μας μιλήσει… ή μάλλον για να μιλήσει μαζί του.
Ξέρω ότι ο Βιάλι με αγαπούσε, με εκτιμούσε όχι μόνο ως άνθρωπο αλλά και ως παίκτη.

Ο Luca, σε αντίθεση με τον κύριο, είδε την προσπάθεια μου στην προπόνηση, αλλά ποτέ δεν θα φανταζόμουν τέτοια κίνηση.
Του είπε λοιπόν ο Τραπατόνι…

”Λούκα, πώς είσαι; “
Και ο Βιάλι απάντησε…

”Κύριε, αύριο καλύτερα να μην παίξω, πάλι καλά που είναι ο Φαμπρίτσιο.”
Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι διαβάζοντας ένα βιβλίο, αλλά εκείνη τη στιγμή είχα κολλήσει…
Συνήθως όταν ένας παίκτης μιλάει με τον προπονητή και του λέει ότι θέλει να ξεκουραστεί, δεν λέει άλλα ονόματα.

Ο προπονητής επιλέγει τον αντικαταστάτη.
Ο Λούκα από την άλλη κατάλαβε τη διάθεσή μου και τον πίεσε τόσο πολύ για να με βάλει να παίξω.
Πάντως ο κύριος με έβαλε να παίξω την επόμενη μέρα, κερδίσαμε 4-3 και έβαλα και γκολ.
Από εκείνη τη στιγμή ο Trapattoni άλλαξε εντελώς την γνώμη του προς εμένα και πρακτικά δεν με έβγαλε ποτέ από το γήπεδο.
Όλα αυτά χάρη σε εκείνη τη σπουδαία χειρονομία του Gianluca Vialli”.
Φαμπρίτσιο Ραβανέλι