Η αποβολή από το Παγκόσμιο Κύπελλο σήμανε το τέλος μιας εξαιρετικής περιόδου για την Εθνική Γερμανίας που κράτησε λίγο πολύ από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, η οποία συνεχίστηκε με πολλά σκαμπανεβάσματα μέχρι το 2018 όπου άρχισαν να εμφανίζονται κάποιες ρωγμές.
Μια εξαιρετική περίοδος μετά από ένα δύσκολο ξεκίνημα της χιλιετίας στην οποία υπήρχε ελάχιστο ταλέντο.
Ο πιο γνωστός ήταν ο Ballack, ωστόσο η Γερμανία είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη σε έναν άλλον παίκτη, τον Sebastian Deisler.
Στα 18 του ήταν ήδη βασικός για την Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ, δεκαεπτά εξαιρετικές εμφανίσεις, δύο γκολ και μια ασίστ τον μεταμόρφωσαν στο «μέλλον του γερμανικού ποδοσφαίρου», ένας τίτλος που δεν άρεσε στον Ντάισλερ!

Στην συνέχεια έκανε μεγάλη μεταγραφή στην Χέρτα που τότε έπαιζε στο Τσάμπιονς Λιγκ!
«Αφού έκανα μόλις δέκα εμφανίσεις στην Μπουντεσλίγκα, άρχισαν να λένε ότι ήμουν ο νέος Μεσσίας του ποδοσφαίρου μας. Πόσο ανόητο!”….
Αυτές οι προσδοκίες, ειδικά μετά την μεταγραφή στην Μπάγερν, άρχισαν να βαραίνουν το αγόρι που σύντομα βρέθηκε αντιμέτωπο με μια σειρά τραυματισμών που υπονόμευαν τη σωματική και ψυχική του υγεία.
Μετά από μια ακόμη ανάκαμψη, στις 10 Νοεμβρίου 2003 ο Σεμπάστιαν επέστρεψε εναντίον της Μπορούσια Ντόρτμουντ και έδωσε δύο ασίστ και είχε μια εκπληκτική απόδοση.
Στις εφημερίδες γίνεται λόγος για οριστική ανάσταση, αλλά την επόμενη μέρα χτυπάει το τηλέφωνο του Ulli Hoeness, προπονητή της Μπάγερν.
Είναι ο Ντάισλερ…

«Είμαι άρρωστος, χρειάζομαι βοήθεια».

Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι το γόνατο που εμπλέκεται, αυτή τη φορά είναι το κεφάλι που είναι λάθος.
Ο Ντάισλερ βρίσκεται σε φάση κατάθλιψης.
Πιέσεις, τραυματισμοί, ανασφάλειες και τέλος προβλήματα στην εγκυμοσύνη της συντρόφου του.
Όλα εκρήγνυνται στο κεφάλι του Σεμπάστιαν και τον στέλνουν στο έδαφος.
Στα 27 του, μετά από μια ακόμη επιστροφή και έναν ακόμη τραυματισμό στο γόνατο, ο Ντάισλερ καλεί συνέντευξη Τύπου και παραδόξως εγκαταλείπει το ποδόσφαιρο.
«Δεν έχω πια πίστη στο γόνατό μου, ότι ήταν ακόμα μια απλή δοκιμασία.

Δεν παίζω πια με χαρά, δεν μπορώ να κάνω πράγματα ούτε στο μισό, είναι κάτι που δεν είναι καλό για κανέναν».
Η θλίψη παραμένει για ένα αγόρι που αναγκάζεται να πολεμήσει ενάντια σε ένα «αόρατο και δύσκολο εχθρό, να πολεμήσει το κακό».
Αυτό που μένει είναι η λύπη για ένα μεγάλο ταλέντο που θα μπορούσε να έχει κάνει σπουδαία πράγματα.
Όλοι πίστευαν τόσο πολύ στον Sebastian Deisler.