”Ήταν η πρώτη σοβαρή ιστορία της ζωής μου.
Αυτή εβραία, όμορφο κορίτσι, εγώ καθολικός.
Ήμασταν ένα όμορφο ζευγάρι, αισθητικά μιλώντας, αλλά δεν θα το έλεγα ιστορία αγάπης.
Καμία από τις συμπεριφορές της δεν με ανησύχησε ποτέ.
Τότε, μια μέρα, ψάχνοντας για κλειδιά, βρήκα στην τσάντα της ένα κουτάλι και μια χαρτοπετσέτα από ένα εστιατόριο.
Ζήτησα εξηγήσεις.
Μου είπε πολλές μαλακ…
Αποφάσισα να φύγω από το σπίτι, όταν ένα πρωί μπήκα στο μπάνιο και την βρήκα πάνω σε μια ματωμένη σύριγγα που ήταν ακόμα βρώμικη.
Δεν ήταν ώρα να μαζέψω τις βαλίτσες μου και να εξαφανιστώ.
Προσπάθησα να την βοηθήσω μέχρι το τέλος.
Για τέσσερα χρόνια έκανα τα πάντα και περισσότερα για εκείνη.
Ταξίδια, δώρα, κοσμήματα, ιδιωτικές κλινικές αποτοξίνωσης στην Ελβετία.
Δεν τα κατάφερα.
Κατάφερα να βρω το όνομα αυτού που της προμήθευε τα ναρκωτικά.
Ανακαλύπτοντας το θέμα, πάω και τον βρίσκω.
Την πρώτη φορά του λέω…
”Άντε γαμ… Εξαφανίσου απο εδώ! “.
Τη δεύτερη φορά τον απείλησα…
«Αν συνεχίσεις να φέρεσαι ηλίθια, θα επικοινωνήσω με την αστυνομία και σε δύο ώρες το πολύ, θα σε μαζέψουν. ”
Δεν παραιτήθηκε, δεν το έβαλε κάτω.
Την τρίτη φορά πήγα στη συνάντηση οπλισμένος, με ένα 38αρι χωμένο στο παντελόνι μου.
Τα πνεύματα αμέσως υπερθερμάνθηκαν.
Ήθελε να συνεχίσει να κάνει το ίδιο, σήκωσε τον τόνο της φωνής του, προσπάθησε να με τρομάξει, με απείλησε, έβγαλα το όπλο μου και τον πυροβόλησα στο πόδι.
Τον άφησα εκεί, στο δρόμο.
Ήταν μια βίαιη αντίδραση που είχα, αλλά ένιωσα αβοήθητος.
Θα μπορούσα να πάω στην αστυνομία, το ξέρω, αλλά ήθελα να προστατέψω τη γυναίκα μου και δεν ήθελα να καταλήξω στις εφημερίδες.
Σκέφτηκα, επιστρέφοντας σπίτι…
“Τώρα αυτός ο μαλάκ… θα μου κάνει μήνυση και καταστράφηκα. “
Αυτό θα ήταν ο θάνατος μου.
Τίποτα δεν συνέβη.
Ο τύπος δεν έκανε τίποτα.
Αποφάσισα επιτέλους να πω αυτή την άσχημη ιστορία μου για έναν και μόνο λόγο, για να κάνω τους ανθρώπους που μας ακολουθούν να καταλάβουν πόσο ευάλωτοι είναι οι ήρωές τους.
Το ποδόσφαιρο είναι μια όμορφη και κερδοφόρα ψευδαίσθηση, αλλά υπάρχει και η πραγματική ζωή.
Εύχομαι στα σημερινά εκατομμυριούχα παιδιά, για το δικό τους καλό, να συνεχίσουν να είναι άνθρωποι, ακόμα και όταν σταματήσουν οι οπαδοί να τους επυφημούν.
Δεν ήταν δική μου υπόθεση.
Εγώ, την πραγματική ζωή, την γνώρισα πολύ νωρίς.
Πάντα μισούσα τα ναρκωτικά απ’όταν ήμουν παιδί.
Ούτε καν κάπνισα ποτέ.
Ποτέ.”
Σαμπίνο Νέλα
