“Ο Zinédine Zidane είναι μια εξαίρεση σε όσα είχαμε δει ποδοσφαιρικά.

Φυσικός ηγέτης, με την παρουσία του φυσικά και όχι με το στόμα, πάντα προτιμούσε τις πράξεις από τις λόγια.
Κάθε ομάδα για την οποία έπαιξε του έδωσε όλη την ελευθερία που ήθελε.
Πολλοί προπονητές ήταν πρόθυμοι ακόμη να αλλάξουν την προπόνησή τους μόνο και μόνο για να επιτρέψουν στον Ζιντάν να κάνει αυτό που ξέρει.
Μπορεί να μην μιλούσε πολύ στο γήπεδο, αλλά τα έδινε όλα.

Όταν κινούνταν στο γήπεδο, φαινόταν να κάνει τα πάντα αβίαστα, ωστόσο ξεπερνούσε τους αντιπάλους σαν κομψή χορεύτρια, με ένα μεγαλείο πάντα…
Βλέποντας τον Ζιντάν να παίζει ποδόσφαιρο, ήταν σκέτη ευχαρίστηση.
Μια άλλη δύναμη του Ζιντάν ήταν το πώς ”χρησιμοποιούσε” τους αντιπάλους του για να κινηθεί ή για να γυρίσει και να φύγει, σαν καταπέλτης, αν και πάντα απέφευγε τη σωματική επαφή, αυτά είναι πράγματα που τα έμαθε παίζοντας στον δρόμο.
Αν κάποιος τον μάρκαρε σκληρά, θα στηριζόταν πάνω του και θα χρησιμοποιούσε τη δύναμή του για να ξεφύγει.
Λίγοι ήξεραν πώς να σταματήσουν έναν αντίπαλο με τη δική του αποτελεσματικότητα, προσποιούμενος ότι κάνει ένα βήμα μπροστά, ή καταλήγοντας δεξιά ή αριστερά και στη συνέχεια να τους ξεπεράσει απο την άλλη πλευρά.
Κινούνταν με τέτοιο τρόπο που όλα φαίνονταν απλά, ακόμα κι αν χρειαζόταν τέλειο συγχρονισμό.

Στην κατοχή της μπάλας, ο Ζιντάν ήταν πάντα καθοριστικός για Μπορντό, Γιουβέντους, Ρεάλ Μαδρίτης και Εθνική Γαλλίας.
Παίκτες όπως ο Ζιντάν και ο Μαραντόνα, σκέφτονται έξω από τα καθιερωμένα.

Αυτούς τους παίκτες πρέπει να καλλιεργεί το ποδόσφαιρο.
Οι προπονητές δεν πρέπει να συζητούν τακτικές με παίκτες σαν αυτούς πρέπει να τους εμπιστεύονται και να τους αφήσουν ελεύθερους.

Και φυσικά να τους ακούν.
Αν ρωτήσεις τους προπονητές, υποψιάζομαι ότι θα σου γεμίσουν το κεφάλι με κάθε είδους φιλοσοφικές ιδέες.
Κρατήστε τις ιδέες σας αγαπητοί, γιατί είναι οι εξαιρέσεις που κάνουν το ποδόσφαιρο τόσο σπουδαίο. “
Ρουντ Γκούλιτ