«Αν είχα μια επιλογή δεν θα έφευγα ποτέ, αλλά ήμουν αναγκασμένος από την ομάδα και την διοίκηση, η οποία χωρίς την πώλησή μου θα είχε χρεοκοπήσει.
Ετσι έφυγα απο την Φλωρεντία!
Στην Φλωρεντία κέρδισα ελάχιστα, είναι αλήθεια, αλλά όσον αφορά την αγάπη δεν ξέρω πόσα Τσάμπιονς Λιγκ έχω κερδίσει!
Μου συμπεριφέρθηκαν σαν να γεννήθηκα εκεί.
Για να πάω στην προπόνηση άφηνα το αυτοκίνητό μου μπροστά από το ”Μπαρ Μαρίζα” κοντά στο γήπεδο, γιατί όταν τελείωνα ήθελα να νιώθω όλη τη ζεστασιά των οπαδών μας.
Μου άρεσε ο αέρας σε εκείνα τα μέρη.
Ημουν Θεός στη Φλωρεντία, ήταν το δεύτερο σπίτι μου.
Έπειτα έρχεται το καλοκαίρι του 2001.
Η Φιορεντίνα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, πρέπει να πουλήσουμε μερικούς παίκτες, αλλά ήμουν σίγουρος ότι δεν με αφορούσε.
Ημουν για διακοπές στην Πορτογαλία και όταν άκουσα τα νέα ότι θα έπρεπε να φύγω από την πόλη, ένιωσα άσχημα, πολύ άσχημα, έκλαψα πολύ.
Ημουν τόσο λυπημένος που έφυγα από τη Φλωρεντία που ακύρωσα ακόμη και την επέτειο του γάμου μου.»
Ρούι Κόστα
