21 Μαρτίου 1980.

Η ημέρα που γεννήθηκε το χαμόγελο του ποδοσφαίρου, ο πιο χαμογελαστός παίκτης.

Η χαρά μεταδιδόταν με ένα αόρατο νήμα που συνέδεε κεφάλι, χαμόγελο, πόδια και μπάλα, χωρίς καμία ασέβεια να είναι εμφανής σε εκείνα τα έργα που θα είχαν αφυπνίσει ένστικτα δολοφονίας από οποιονδήποτε αμυντικό, αν δεν καταλάβαινε αμέσως ότι ήταν στην παρουσία της τέχνης και της ποίησης, με μια χαρά που σχετίζεται με την μπάλα.

Ένα δώρο για να το απολαύσεις…

Ροναλντίνιο, όχι μια κνήμη για να σπάσεις, όχι ένας εχθρός, αλλά ένα εκπληκτικό θέαμα για το οποίο θα μπορούσε κανείς να είναι μόνο ευγνώμων, όπως αποδεικνύεται από το χειροκρότημα στο Bernabeu σε μια από τις βραδιές στις οποίες ο Ντίνιο μεταμόρφωσε ενενήντα λεπτά ποδοσφαίρου σε καθαρή ποίηση.

Η ιδιοφυΐα πέρα ​​από τα συμφραζόμενα, μεταδίδοντας την αίσθηση, την βεβαιότητα, ότι θα μπορούσε κανείς να βρεθεί στο Μπερναμπέου ντριμπλάροντας την μισή Ρεάλ Μαδρίτης ή στο δρόμο στις φαβέλες αποφεύγοντας το δάγκωμα του σκύλου και δεν θα υπήρχε καμία διαφορά.

Ο Ντίνιο και η μπάλα θα διασκέδαζαν μαζί, με τον ίδιο τρόπο, ούτως ή άλλως, παντού. Ροναλντίνιο, ένας από τους σπουδαιότερους όλων των εποχών, που τον ευχαριστούμε για την μπάλα που μας χάρισε.