Ο Ερυθρός Αστέρας, ιδρύθηκε στις 4 Μαρτίου 1945 και αποτελεί συνέχεια του αθλητικού συλλόγου «Γιουγκοσλάβια», ο οποίος διαλύθηκε με απόφαση των κομμουνιστικών αρχών της χώρας επειδή συμμετείχε σε πρωτάθλημα που είχαν διοργανώσει οι γερμανικές αρχές κατοχής, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στα ιδρυτικά μέλη του νέου συλλόγου συγκαταλέγονταν και μέλη της κομμουνιστικής νεολαίας, που υιοθέτησαν ως σύμβολο νέου συλλόγου το κόκκινο αστέρι των παρτιζάνων του Τίτο, εξού και η ονομασία του.
Οι «ερυθρόλευκοι» του Βελιγραδίου συμμετείχαν για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα της Γιουγκοσλαβίας το 1951 και μέχρι την διάλυση της χώρας το 1992 το κατέκτησαν 19 φορές, ενώ 12 φορές κατέκτησαν το κύπελλο.
Το 1991 ο Ερυθρός Αστέρας πέτυχε την μεγαλύτερη διάκριση της ιστορίας του, όταν κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, επικρατώντας στον τελικό της Μαρσέιγ με 5-3 στα πέναλτι (κανονικός αγώνας και παράταση 0-0).
Έτσι έγινε η δεύτερη ομάδα από τα Βαλκάνια, μετά την Στεάουα Βουκουρεστίου, που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητρίων.
Την ίδια χρονιά κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο επικρατώντας της Κόλο – Κόλο με 3-0.
Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητρίων, εν έτει 1991.
ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ-Μαρσέιγ 0-0 (5-3 στα πέναλτι)
Γήπεδο: Μπάρι, «Σαν Νικόλα»
Διαιτητής: Λανέζε (Ιταλία)
Θεατές: 57.000
ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ (Πέτροβιτς): Στογιάνοβιτς, Μπελοντέντιτσι, Ναϊντόσκι, Σαμπανάτζοβιτς, Γιούγκοβιτς, Μάροβιτς, Μιχαϊλοβιτς, Μπίνιτς, Σαβίτσεβιτς (84’ Στόσιτς), Προσινέτσκι, Πάντσεφ.
ΜΑΡΣΕΪΓ (Γκέταλς): Ολμετά, Αμορός, Μπολί, Μοζέρ, Ντι Μεκό (111’ Στοΐκοβιτς), Φουρνιέ (75’ Βερκρίζ), Ζερμέν, Καζονί, Αμπεντί Πελέ, Παπέν, Γουόντλ.
