ΑρχικήΠοδοσφαιροΟ Πάολο Ρόσι, γεννήθηκε για να παίξει ποδόσφαιρο

Ο Πάολο Ρόσι, γεννήθηκε για να παίξει ποδόσφαιρο

”Η μοίρα μου γράφτηκε…

Γεννήθηκα στο σπίτι την Κυριακή στις τρεις το μεσημέρι, ενώ ο πατέρας μου, ως σκληρός οπαδός του ποδοσφαίρου, άκουγε στο ραδιοφωνάκι τι κάνει η Φιορεντίνα.

Με το ένα αυτί πρόθυμο να πιάσει το πρώτο μου κλάμα και το άλλο να αποσπάται από τον ήχο του ραδιοφώνου.
Ήταν 23 Σεπτεμβρίου 1956.
Η μητέρα μου ούρλιαζε από τον πόνο από τις συσπάσεις του επικείμενου τοκετού, απαιτώντας την παρουσία του αγαπημένου της συζύγου. Κάποιες φορές κρυφοκοίταζε στην κρεβατοκάμαρα, φιλούσε το μέτωπό της, της έσφιγγε το χέρι, μετά πήγαινε γρήγορα πίσω στο σαλόνι και συνέχιζε να ακούει τον αγώνα.
«Το πάθος είναι πάθος» είπε ο μπαμπάς στον ξάδερφό του που ήρθε να να συγχαρεί για το νέο βλαστάρι του Rossi.

Εμένα.

Το μόνο που μετανιώνω είναι που όταν μεγάλωσαμε, δεν συνειδητοποίησα ότι ο μπαμπάς μου πέθαινε.
Ήμουν στο νοσοκομείο στη Βιτσέντζα για μια εγχείρηση καθαρισμού στα γαμημ… γόνατα.
Του τηλεφώνησα το προηγούμενο βράδυ, ήξερα ότι είχε αθεράπευτο καρκίνο αλλά δεν πίστευα ότι θα έφευγε τόσο σύντομα.
«Έχεις υποφέρει τόσο πολύ, γιε μου, ξεκουράσου και γύρνα πίσω πιο δυνατός από πριν.

Περαστικά Paolo, καλή αντάμωση στο Πράτο, στον τόπο μας.

Φροντίστε για την υγεία σου, επέστρεψε στο γήπεδο και σκόραρε. Κάντο για μένα σε παρακαλώ.
Είμαι περήφανος για σένα, πάντα ήμουν.
Είσαι ο γιος που κάθε πατέρας θα επιθυμούσε να έχει, είσαι υπερηφάνεια για μένα και τη μητέρα σου, είσαι δύναμη ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Σε ευχαριστώ Paolo, για όλες τις χαρές που μου έδωσες, που μας έδωσες. Αλλά σύνελθε τώρα.
Ηρέμησε, είμαι καλά.

Σε σκέφτομαι γιε μου θα τα πούμε σύντομα.
Σε αγαπώ.»

Με ενθάρρυνε και τον πίστεψα.
Θα ήθελα τουλάχιστον μια τελευταία, ανεκτίμητη ευκαιρία να τον κοιτάξω στα μάτια και να νιώσω την αγάπη του, την στοργή του.

Την περηφάνια του.
Ήθελα να τον κρατήσω ακόμα κοντά μου και να δω το γλυκό ειλικρινές χαμόγελο του ξανά.
Δεν μπόρεσα να έρθω μπαμπά.
Τον έχω πάλι στο μυαλό μου, τον βλέπω στα όνειρά μου, με αυτό το στυλό στο χέρι να σημειώνει κάθε αποτέλεσμα της Εθνικής.
Δόξα τω Θεώ που μας άφησε το 1987 όταν είχε ήδη δει τον γιο του να σηκώνει και να κερδίζει τον παγκόσμιο τίτλο, το Μουντιάλ!

Όταν είχε ήδη κρατήσει στα μεγάλα αλλά ευγενικά του χέρια το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το χάιδεψε με σεμνότητα, για ώρες, μόλις του το έφερα για να μοιραστούμε την χαρα μας.
Είχε δει το όνειρό μου να γίνεται πραγματικότητα κι’εγώ το δικό του.
Το κοινό μας πάθος θα μας ενώνει για την αιωνιότητα.”
Πάολο Ρόσι

Τελευταία Αρθρα

To μάθημα του Φράνκο Μπαρέζι στον Πίπο Ιντζάγκι

«Θα σας πω αυτή την ιστορία... Έπαιζα στην Πάρμα, ήμουν παιδί και ήθελα την φανέλα...

Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο πολυνίκης του μπάσκετ στην Ελλάδα

Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής που αγωνίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια...

Πολ Πογκμπά: ”Πάντα ενάντια στον ρατσισμό”

''Οι πρόγονοί μου και οι γονείς μου, υπέφεραν για να είναι ελεύθερη η γενιά...

Πιέτρο Ροσκίνιο: ”Ο Ματσόνε δεν άντεχε τις πολλές φωτογραφίες”

«Ήταν 27 Νοεμβρίου 1994. Παιζόταν το ντέρμπι Λάτσιο - Ρόμα. Μου είχε αναθέσει η Corriere dello...

Παρομοια αρθρα

To μάθημα του Φράνκο Μπαρέζι στον Πίπο Ιντζάγκι

«Θα σας πω αυτή την ιστορία... Έπαιζα στην Πάρμα, ήμουν παιδί και ήθελα την φανέλα...

Πολ Πογκμπά: ”Πάντα ενάντια στον ρατσισμό”

''Οι πρόγονοί μου και οι γονείς μου, υπέφεραν για να είναι ελεύθερη η γενιά...

Πιέτρο Ροσκίνιο: ”Ο Ματσόνε δεν άντεχε τις πολλές φωτογραφίες”

«Ήταν 27 Νοεμβρίου 1994. Παιζόταν το ντέρμπι Λάτσιο - Ρόμα. Μου είχε αναθέσει η Corriere dello...