«Αγαπητέ Παολο.
Ξέρω ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές κάποια στιγμή, κρεμάνε τα παπούτσια τους, αργά ή γρήγορα.
Αρχίσατε να παίζετε σε επαγγελματικό επίπεδο, όταν ήμουν ακόμα παιδί και ποτέ δεν έπαψα να σας θαυμάζω.
Λένε ότι σταδιακά όταν περνάνε τα χρόνια, οι μύθοι σβήνουν.
Με εσας συνέβη ακριβώς το αντίθετο.
Σας θαυμάζω για τις ιδέες σας, τη θέση σας, την επιθετικότητα, το τρόπο σας να σταματάτε τους αντιπάλους.
Προσπαθείτε πάντα να προσαρμοστείτε στα χαρακτηριστικά τους για να τους εξουδετερώσετε, την ευελιξία σας.
Αλλά πάνω απ ‘όλα θαύμασα τον τρόπο ζωής σας, το ποδόσφαιρο σας.
Πάντα το ζούσατε έντονα και με υποδειγματικό φίλαθλο πνεύμα, το οποίο εγώ ταπεινά προσπάθω να μιμηθώ.
Υπήρξατε σημείο αναφοράς για μένα. Ένας καθρέφτης.
Ενα βουνό από τίτλους, στο υψηλότερο επίπεδο, εδώ και πολλά χρόνια στην Μιλάν, μια μεγάλη ομάδα καθώς και στην Εθνικη Ιταλίας.
Τώρα που αποχωρείτε, έχω μια πικρή γεύση, για το γεγονός ότι δεν θα είμαι σε θέση να πραγματοποιήσω ένα από τα όνειρά μου, να παίξω δίπλα σας.
Το ποδόσφαιρο δεν θα είναι το ίδιο χωρίς τον Μαλντίνι.
Πραγματικά.
Όχι μόνο η Μιλάν.
Ολόκληρο το ποδόσφαιρο χάνει με την απόσυρσή σας. Χάνουμε όλα αυτά που θαυμάσαμε σε εσας, τα οποία θα θαυμάζουμε πάντα.
Σας ευχαριστώ πολύ γι’αυτό που δώσατε στο ποδόσφαιρο και για το γεγονός ,να προσπαθώ συνεχώς, να γίνω σαν εσάς.”
Κάρλες Πουγιόλ, στο ποδοσφαρικό αντίο του Πάολο Μαλντίνι
