«Έμεινα οκτώ χρόνια προπονητής στην Ιαπωνία και μιλούσαν μόνο για την ταινία Escape for Victory. “
Τους είπα ότι είμαι Παγκόσμιος Πρωταθλητής αλλά με ρωτούσαν το ίδιο πράγμα.”
Παγκόσμιος πρωταθλητής και μοναδικός Αργεντινός που εμφανίστηκε στη λίστα με τους 100 θρύλους όλων των εποχών στο Αγγλικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου.
Στις 3 Αυγούστου 1952 γεννήθηκε στην Κόρδοβα της Αργεντινής ο Οσβάλντο Αρντίλες.
Τα δύο χιλιόμετρα δρόμου που συνδέουν την Escuela de Mecanica de la Armada με το θρυλικό Monumental στο Μπουένος Άιρες είναι ό,τι εγγύτερο στις δικές μας πολυσύχναστες κεντρικές λεωφόρους σε ώρα αιχμής.
Η Escuela, που ονομαζόταν εν συντομία «ESMA», ήταν το εκπαιδευτικό ίδρυμα για τους Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού της Αργεντινής και μετατράπηκε στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης από το 1976 έως το 1983, στα χρόνια της στρατιωτικής Δικτατορίας του Βιδέλα στην Αργεντινή.
Το βράδυ της 25ης Ιουνίου του 1978, σε πέντε λεπτά απόσταση από το Monumental, γύρω από το οποίο ο λαός της Αργεντινής γιόρταζε τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο, Αργεντινοί βασάνιζαν άλλους Αργεντινούς.
Η Γκρασιέλα Νταλέο, επιζήσασα από βασανιστήρια και κρατούμενη τότε στην «ESMA», θυμάται πολύ καλά εκείνη τη νύχτα.
Η μαρτυρία της ανατριχιάζει: «Εκείνο το βράδυ του Τελικού, ο Ταγματάρχης Χόρχε Ακόστα, γνωστός ως “El Tigre”, μπήκε στο κελί μας και μας αγκάλιασε έναν-έναν, φωνάζοντας “Νικήσαμε! Κερδίσαμε!”.
Δεν αντέδρασα, δεν ένιωσα τίποτα. Θυμάμαι μόνο την αίσθηση ότι κάθε νίκη δική του ήταν ήττα δική μας. Οι φρουροί διέταξαν μερικούς να μπούμε σε ένα ανοιχτό Peugeot 504 και ο Ακόστα μάς επέτρεψε μια βόλτα μέσα στο αλαλάζον πλήθος.
Τον ρώτησα αν μπορούσα τουλάχιστον να κοιτάζω έξω, να βγάλω το κεφάλι έξω από την οροφή. Συμφώνησε μέσα στη ευφορία της στιγμής. Σηκώθηκα και κοίταξα έξω. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα. Ποτάμια ανθρώπων να τραγουδούν, να χορεύουν, να φωνάζουν. Άρχισα να κλαίω, όταν συνειδητοποίησα ότι, αν έβρισκα τη δύναμη να φωνάξω “yo soy una desaparecida” (“είμαι αγνοούμενη”), κανείς δεν θα έδινε δεκάρα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη απόδειξη για μένα ότι είχα πάψει να υπάρχω».
Όπως και οι περισσότεροι από τους συμπαίκτες του εκείνες τις στιγμές, ο Οσβάλντο Αρντίλες είχε ελάχιστη αντίληψη των πραγμάτων. Ακόμα και με κίνδυνο της δικής του σωματικής και επαγγελματικής ασφάλειας, ο προπονητής της Αργεντινής, Σέζαρ Λουίς Μενότι, είχε κατορθώσει να απομονώσει την ομάδα, να την κλείσει σε μια φούσκα που είχε μείνει άθικτη τουλάχιστον μέχρι τον Τελικό με την Ολλανδία.
Ο Αρντίλες ήταν τρόπον τινά ο προστατευόμενος του Μενότι, καθότι ο πιο εύθραυστος και οξυδερκέστερος όλων.
Λεπτεπίλεπτος, λογικός, με έναν αόριστο πνευματικό αέρα, προϊόν πιθανώς των σπουδών του στη Νομική σχολή, ο Αρντίλες ήταν ο ήρεμος και διαυγής εγκέφαλος εκείνης της Αργεντινής, με το σπάνιο προνόμιο να αντιλαμβάνεται και να παρεμβαίνει στις δυσκολότερες στιγμές του αγώνα.
