Tο σύστημα παιδείας της Νορβηγίας θεωρείται από τα πιο ανθρώπινα και ολοκληρωμένα στον κόσμο.

H γιατρός του σχολείου εξετάζει τα παιδιά, όχι επειδή υπάρχει κάποιο πρόβλημα, όχι επειδή κάτι “έτυχε” αλλά επειδή κάθε έξι μήνες κάθε παιδί περνάει από έναν πλήρη έλεγχο, ζύγισμα, ύψος, ανάπτυξη, σημάδια, ακοή, όραση, στάση σώματος, τα πάντα.

Κι’όλα αυτά, με πρόγραμμα, με συνέπεια και με σεβασμό.

Και δεν μένει εκεί.

Μετά τον έλεγχο, οι γονείς λαμβάνουν αναλυτική ενημέρωση, πού βρίσκεται το παιδί αναπτυξιακά, αν χρειάζεται κάτι επιπλέον, αν υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξει.

Αν δουν ότι το παιδί χρειάζεται λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, επιπλέον στήριξη ή απλά λίγη παρακολούθηση, το σχολείο το αναλαμβάνει χωρίς να χρειαστεί να ψάχνεις ιδιώτες, γνωστούς ή “μέσον”.

Γιατί τα κάνουν όλα αυτά;

Γιατί η παιδεία δεν είναι μόνο γράμματα.
Είναι υγεία. Είναι πρόληψη. Είναι ισότητα.

Η φιλοσοφία τους είναι απλή:
Κάθε παιδί πρέπει να έχει τις ίδιες ευκαιρίες ξεκινώντας από την ίδια βάση.
Κι αυτό δεν το αφήνουν στην τύχη.

Δεν περιμένουν να γίνει το πρόβλημα μεγάλο.

Δεν περιμένουν από τον γονιό να το καταλάβει μόνος του.

Δεν περιμένουν από το παιδί να “στρώσει”.

Το κράτος επενδύει στην υγεία του παιδιού μέσα στο σχολείο, γιατί ξέρει ότι ένα παιδί που νιώθει καλά, που παρακολουθείται σωστά, που υποστηρίζεται, γίνεται ένας ενήλικας σίγουρος, υγιής και ισορροπημένος.
Δεν είναι χάρη, είναι δικαίωμα.

Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς πόσο απλά πράγματα, τόσο αυτονόητα, μπορούν να θεωρούνται “πολυτέλεια” αλλού.
Πόσο ηρεμείς ως γονιός όταν ξέρεις ότι υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα που βλέπει το παιδί όχι μόνο ως μαθητή, αλλά ως άνθρωπο.

Αυτό είναι το εκπαιδευτικό σύστημα της Νορβηγίας…
πρόληψη, φροντίδα, σεβασμός, αξιοπρέπεια.
Όχι θεωρίες. Πράξεις.