”Kινηθήκαμε απειλητικά προς την Ρεάλ Μαδρίτης.
Πιέσαμε και επιτεθήκαμε ασταμάτητα με όλους τους παίκτες μας.
Τα καταφέραμε από το δεύτερο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Όσοι δεν μας ήξεραν, δεν το περίμεναν.
Ναι κατάλαβαν ότι βάλαμε λίγα γκολ, ήξεραν ότι είμαστε Ιταλοί, νόμιζαν ότι θα αμυνόμασταν.
Αντίθετα, η πρώτη ευκαιρία του αγώνα συνέβη απο τον Πάολο Μαλντίνι.
Ακόμα και ο Τασότι και ο Μπαρέζι, όλοι θα είχαν τις ευκαιρίες τους.
Ο Ράικαρντ, διέσχιζε το γήπεδο σαν άλογο.
Στο τέλος ο Εμίλιο Μπουντραγκένιο δήλωσε…
”Πέρασα τη ζωή μου στη Ρεάλ. Έφτασα εκεί όταν ήμουν παιδί. Δεν έχω δει ποτέ ομάδα όπως αυτή η Μίλαν. “
Πλέον είχαμε την επίγνωση της δύναμής μας.
Σ’ένα γεμάτο και παθιασμένο Σαν Σίρο, η Μίλαν έδινε ποδοσφαιρικές παραστάσεις.
Η ομάδα μου κέρδιζε όποιον έβρισκε μπρoστά της.
Στις κερκίδες ήταν ο Σκιαφίνο και ο Ριβέρα, η ιστορία της Μίλαν, υπήρχε ο Τζίτζι Ρίβα, υπήρχε ο Πιλιτέρι, δήμαρχος του Μιλάνου, υπήρχε ο Ραούλ Γκαρντίνι, υπήρχε και ο υπουργός Φέρι.
Αυτή η Μίλαν ξεπερνά τα όρια, αυτή η Μίλαν τους γοήτευσε όλους…
Ο Μπερλουσκόνι κατέβηκε στα αποδυτήρια και εντυπωσιάστηκε…
”Απο τα αποδυτήρια της Ρεάλ ακούω κραυγές τρόμου.”
Αρίγκο Σάκι
