“Eκεί που μεγάλωσα στην Παραγουάη, δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να αγοράσουν μια πραγματική μπάλα ποδοσφαίρου.

Πέρασα ώρες χτυπώντας πέτρες, ή οτιδήποτε είχε μορφή μπάλας…χαρτί, κομμάτια ξύλου, ό,τι κι αν ήταν.

Το ποδόσφαιρο είναι τα πάντα για μένα.

Η Σέρρο Πορτένιο μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω, θα είμαι πάντα ευγνώμων.

Αλλά τα οικονομικά μου ήταν πολύ δύσκολα.

Μερικές φορές έπρεπε να περιμένω τρεις και τέσσερις μήνες για να πάρω τον μισθό μου.

Δεν μπορούσα να βοηθήσω την οικογένειά μου.

Ζούσαμε σε ένα μικρό ενοικιαζόμενο διαμέρισμα με τρία δωμάτια, ενω ήμασταν επτά άτομα.

Ήμουν δεκαοχτώ χρονών έπαιζα ποδόσφαιρο επαγγελματικά στην Παραγουάη αλλά πολλές φορές κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι με τα αδέρφια μου και τους γονείς μου”.

Μιγκέλ Αλμιρόν