15 Φεβρουαρίου 1990...
Στη Φλόριντα, στο Ορλάντο, απομένουν δύο ώρες για να ξεκινήσει ο αγώνας των Μάτζικ με τους Μπουλς.
Ο αποθηκάριος του Σικάγο μπαίνει στα αποδυτήρια και παίρνει τον Τζόρνταν στην άκρη...
- "Μάικλ, δεν μπορούμε να βρούμε την φανέλα σου.
Χάθηκε σήμερα το πρωί.
Ίσως κάποιος την έκλεψε κατά τη διάρκεια των προπονήσεων..."
Ο MJ γουρλώνει τα μάτια του. Δεν θέλει να το πιστέψει. Και φεύγει από τα αποδυτήρια.
- «Έχουμε έναν αριθμό 12 χωρίς όνομα, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις», ο εργάτης της αποθήκης που τον ακολουθεί αυξάνει την ένταση της φωνής.
- "Δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν έχουμε εφεδρική;"
- "Όχι, είναι το έκτο συνεχόμενο παιχνίδι που παίζουμε εκτός έδρας και έχεις ήδη χρησιμοποιήσει την εφεδρικό τις προάλλες στο Ντιτρόιτ όταν σου την άρπαξαν..."
- "Πάμε να την αγοράσουμε στο κατάστημα της αρένας"
- "Μα Μάικλ, είμαστε στο Ορλάντο..."
- «Να δούμε αν υπάρχει κάποιος στην κερκίδα που να την έχει»
- "Μα Μάικλ, έμειναν 2 ώρες, είναι πολύ λίγος ο κόσμος..."

Ενώ ο αποθηκάριος πηγαίνει στο κατάστημα του Ορλάντο Μάτζικ, ο Michael πηγαίνει στο γήπεδο και σαρώνει τις κερκίδες.
 Δεν υπάρχουν περισσότερα από 200 άτομα.
Πέντε από αυτούς έχουν την φανέλα του, αλλά τέσσερις έχουν την λευκή και ο μόνος που έχει την κόκκινη είναι πολύ πιο κοντός από αυτόν...

Με μισή ώρα να απομένει για τη μονομαχία, ο εκφωνητής του Ορλάντο βγάζει ανακοίνωση... «Σας ενημερώνω ότι απόψε ο Μάικλ Τζόρνταν θα παίξει με το νούμερο 12».
Σιωπή αρένα.

Ο Τζόρνταν δείχνει φανερά νευρικός. Δεν μιλάει σε κανέναν.

Σκόραρε 49 πόντους.
Ένας αριθμός 12 χωρίς όνομα.