"Σήμερα όλα είναι υπερβολικά, σκεφτόμαστε περισσότερο την εικόνα παρά τo άτομο. Τα κοινωνικά δίκτυα είναι πρόβλημα. Δεν είχα ποτέ μάνατζερ, ίσως να έκανα λάθος, παρόλ'αυτά έπαιζα μέχρι τα σαράντα τέσσερα μου χρόνια. Ίσως ήταν ένα διαφορετικό είδος ποδοσφαίρου. Σήμερα υπάρχει επίσης μια υπερβολή στις ακαδημίες. Όταν τα αγόρια είναι δεκατεσσάρων, υπάρχουν ήδη εκείνοι που τα περιτριγυρίζουν για να πάρουν κάποιον μαζί τους. Οι γονείς θέλουν ο γιος τους να έχει μάνταζερ γιατί πιστεύουν ότι θα κάνει καριέρα, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα είναι η ικανότητα να ξέρεις πώς να αντιδράς σε περιόδους δυσκολίας. Δεν ξέρω πόσα παιδιά μπορούν να το κάνουν σωστά. Πρέπει να είσαι καλά σωματικά και ψυχικά, πρέπει να έχεις πάθος και επιθυμία για προπόνηση. Το ίδιο το παιχνίδι δεν μετράει, είναι η επιθυμία για βελτίωση ακόμα και μετά τα σαράντα που κάνει τη διαφορά. Πέρασα καλά. Αν η προπόνηση σε βαραίνει σημαίνει ότι είναι ώρα να σταματήσεις, από την άλλη αν είσαι ο πρώτος που φτάνεις και ο τελευταίος που φεύγεις σημαίνει ότι το παιχνίδι είναι ακόμα στο μυαλό σου. Συχνά πρέπει να ανταγωνιστείς εικοσάχρονους που τρέχουν πιο γρήγορα, αλλά με την εμπειρία μπορείς να τα καταφέρεις. Όσο περνάνε τα χρόνια δεν φοβάσαι πια τίποτα, νιώθεις την ένταση των αγώνων με τον σωστό τρόπο και καταλαβαίνεις πιο εύκολα τα λάθη. Βρίσκεις μια εσωτερική ηρεμία που σου επιτρέπει να συνεχίσεις.'' Μάρκο Μπαλότα
