”Δεν κερδίζεις με σχέδια αλλά με ταπεινούς ανθρώπους που βάζουν τις ιδιότητές τους στην υπηρεσία της ομάδας.

Προπονητής που κερδίζει είναι αυτός που μπαίνει στο μυαλό των παικτών του.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο 2006 γεννήθηκε δύο χρόνια νωρίτερα με αυτές τις υποθέσεις.

Δύο χρόνια μεγαλώσαμε, είχα ποδοσφαιριστές και άνδρες ηγέτες.
Από τα πρώτα παιχνίδια προσπάθησα να μεταφέρω τις πεποιθήσεις μου στη διοίκηση της ομοσπονδίας.
Ο κόουτς πρέπει να δώσει την ίδια σημασία σε όλους.

“Κανείς μας δεν είναι τόσο δυνατός όσο όλοι μας μαζί.”

Είναι μια φράση που έλεγα πάντα στις ομάδες μου.
Τα πραγματικά προβλήματα δεν έρχονται ποτέ από έξω, αν είσαι συμπαγής πάντα τα απωθείς.
Το πρόβλημα είναι η εσωτερική ζήλια και εδώ ο ρόλος του προπονητή είναι σημαντικός.

Καλύτερα να διώξουμε αυτούς που καταστρέφουν την ομάδα.
Η διαφορά μεταξύ πρωταθλητών και αρχηγών;

Είχα αρκετούς και από τις δύο κατηγορίες.
Η φύση δίνει στον πρωταθλητή σημαντικές δεξιότητες, αλλά αυτός δεν προσφέρει τίποτα για τις νίκες της ομάδας.
Η προσφορά, εντός και εκτός γηπέδου, είναι το θέμα.

Ο Cannavaro το 2006 ήταν αστέρι και τεχνικά προικισμένος και ηγέτης!

Ήταν ηγέτης και αρχηγός.

Δεν τον διάλεξε κανείς, έγινε μέρα με τη μέρα στο γήπεδο έστω και σιωπηλά, όπως για παράδειγμα στην Juve ο Peruzzi.”

Μαρτσέλο Λίπι