”Έφτασα στο Μιλάνο, ως ο λιγότερο σημαντικός ποδοσφαιριστής της Μίλαν.
Μπροστά μου, η Μίλαν, είχε για ξένους παίκτες, τους…
Φαν Μπάστεν, Μπόμπαν, Σαβίσεβιτς, Λάουντρουπ, Παπέν, που πήρε και Χρυσή Μπάλα.
Εγώ ήμουν ο τελευταίος.
Αλλά ο Καπέλο, με εμπιστεύτηκε μια μέρα και με έβαλε μέσα, γιατί είπε ότι ήμουν καλός στην προπόνηση και μετά ευτυχώς δεν με ξαναέβαγλε.
Ήμουν περήφανος που έπαιζα ανάμεσα σε τέτοιους πρωταθλητές.
Μαλντίνι, Μπαρέζι, Κοστακούρτα, Σαβισεβιτς και Μπόμπαν ήταν αυτοί που μου έδειξαν τι σημαίνει Μίλαν.
Κανείς δεν ονειρευόταν κάτι περισσότερο, δεν υπήρχε κάτι καλύτερο για τους νέους, απο το να έχουν αυτούς για παράδειγμα.
Το να σκοράρεις, σε έναν τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι κάτι απίστευτο.
Ακόμη κι’άν το σκορ ήταν ήδη στο 3-0.
Η Μπαρτσελόνα όμως, είχε παίκτες, ο Ρομάριο, ο Στόιτσκοφ, ο Κούμαν.
Πραγματικά μεγάλοι παίκτες!
Ηταν απίστευτη στιγμή, ακόμα μεγαλύτερη και απο όταν κατέσκτησα το τρόπαιο με την Μαρσέιγ.”
Μαρσέλ Ντεσαϊγί
