Παραμονή του Ρόμα-Παλέρμο, η διαφωνία μου με τον Σπαλέτι χρονολογείται από τον Φεβρουάριο του 2016.

Μου λέει…

”Είσαι τώρα σαν τους άλλους, ξέχνα ότι είσαι αναντικατάστατος, έκανες λάθος και πήγαινε τώρα σπίτι.”

«Δειλέ, τώρα που δεν με χρειάζεσαι πια, θες να με τσαντίσεις ε??

Έχετε μια αποστολή, ολοκληρώστε την», απάντησα.

Και μετά, λίγες εβδομάδες αργότερα, στο Μπέργκαμο βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο. Βρίσκω το πρόσωπο του Σπαλέτι μια ίντσα από το δικό μου.

Με περίμενε…

«Φτάνει, ισχυρίζεσαι ότι είσαι επικεφαλής και αντί να πας μπροστά, παίζεις χαρτιά παρά τις απαγορεύσεις μου, τελείωσες».

Όλοι φώναξαν στη μέγιστη ένταση.

Είναι η τελευταία λογομαχία μεταξύ εμένα και του Σπαλέτι, με την έννοια ότι χάνω την ψυχραιμία μου και πρέπει να μας χωρίσουν γιατί διαφορετικά θα χτυπιόμασταν».

Ο αγώνας έληξε 3-3…

Μπήκα 13 λεπτά για να σκοράρω την ισοφάριση.

Μια τεχνική χειρονομία την οποία σχολίασε ψυχρά…

«Η ομάδα έπαιξε στο ματς, ο Τόττι έβαλε το γκολ.

Από συναισθηματική άποψη, είμαστε ευχαριστημένοι με αυτή την προσοχή, αλλά είναι πάντα η ομάδα που διορθώνει τα πράγματα.

Ποτέ ο παίκτης».