”Με τον Μπατιγκόλ πάντα υπήρχε μια ιδιαίτερη σχέση, μέχρι σήμερα είμαστε πολύ φίλοι και μιλάμε συχνά, τουλάχιστον κάθε 15 μέρες.
Ανταλλάσσουμε πολλές φωτογραφίες, μου τις στέλνουν οπαδοί και του τις στέλνω. Πραγματικά έχω πολλές ιστορίες να πω, μια πολύ αστεία ήταν στην Μπιστρίτα…
Αγώνας για τους ”16” του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1996, Γκλόρια Μπιστρίτα – Φιορεντίνα 1-1).
Ο Ranieri μας πήγε να επισκεφτούμε το κάστρο του Δράκουλα, αφού ήμασταν στη Ρουμανία και περπατώντας στο δωμάτιο με τον Bati βλέπουμε μια αίθουσα που ήταν το νεκροτομείο του Δράκουλα και υπήρχε ένα μεγάλο φέρετρο στη μέση της αίθουσας.
Ο Bati με κοιτάζει και μου λέει…
”Μπες μέσα, γιατί μετά έξω υπάρχει ένα λεωφορείο οπαδών που κυκλοφορεί γύρω από το κάστρο.”
Μπήκα μέσα και περίμενα να ανάψουν τα φώτα για να δείξουν το συγκεκριμένο δωμάτιο στους οπαδούς, πήδηξα από αυτό το φέρετρο και οι οπαδοί φοβήθηκαν και έτρεχαν σαν τρελοί, φυσικά μετά γέλασαν.
Άλλη μια φορά πολύ μακριά, δεν θυμάμαι που, στο αεροπλάνο συμφώνησα με τις αεροσυνοδούς, μου έδωσαν καπέλο και σακάκι, έβαλα ψεύτικο μουστάκι και περνούσα απο θέση σε θέση στο αεροπλάνο λέγοντας “Τσάι, κόκα κόλα” στους παίκτες.
Δεν με αναγνώρισαν.
Μετά από αυτό, όταν τους το είπα, άρχισαν όλοι να γελάνε δυνατά, ο Amoruso, ο Bati και οι άλλοι”.
Λουτσιάνο Ντάτι, πρώην μασέρ της Φιορεντίνα.
