Ο Ουρουγουανός δεξιός ακραίος επιθετικός Χούλιο Λοσάντα (Julio Daniel Losada), γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου του 1950, στο Μοντεβιδέο.
Έχοντας ξεκινήσει και αγωνιστεί για την Πενιαρόλ στην πατρίδα του, έγινε γνωστός για την σχεδόν 10χρονη θητεία του στον Ολυμπιακό Πειραιώς.
Στην ηλικία των 22 ετών, ήρθε στον Πειραιά και έγινε μέλος του Ολυμπιακού, δημιουργώντας μαζί με τον Υβ Τριαντάφυλλο, μία από τις καλύτερες επιθετικές γραμμές στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Εξελίχθηκε σ’ έναν από τους καλύτερους ξένους που αγωνίστηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα!
Ο Χούλιο ήταν μεγάλη μορφή ποδοσφαιριστή, σπάνια πάστα μπαλαδόρου.

Αυτός ο μικροδέματος διάβολος, που πολιτογραφήθηκε Έλληνας και έγινε δημότης Πειραιώς, λάτρεψε τα χρώματα και τα σύμβολά λες και ήταν από κούνια Ολυμπιακός.

Την κοφτή του ντρίμπλα, το εξωπραγματικό σπάσιμο της μέσης του, την ποίηση που έκρυβε ο ελιγμός του τόσο με την μπάλα στα πόδια όσο και χωρίς αυτήν, την απλή αυξομείωση της ταχύτητας του μέσα σε 2-3 δευτερόλεπτα και τις σαρωτικές επελάσεις του που γέννησαν το σύνθημα ”στη μπάντα, στη μπάντα, περνάει ο Λοσάντα” τις θυμούνται με συγκίνηση όλοι.
Ο Χούλιο ήταν ένας ζογκλέρ, με απίστευτη ικανότητα στη ντρίπλα.

Έγινε μύθος στους οπαδούς του Ολυμπιακού, αφού όσο μπόι του έλειπε, τόσο τσαγανό και θάρρος διέθετε!

Έβαζε τα πόδια του στην φωτιά, δεν φοβόταν τίποτε και κανέναν, ξεσηκώνοντας με τις ενέργειές του τους οπαδούς του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη!
Είναι ο 2ος σε συμμετοχές ξένος στην ιστορία του συλλόγου, πίσω από τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς.

Έπαιξε 5 φορές με την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης και συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970.

Ο Λοσάντα σε ηλικία 20 ετών έπαιξε στην τελική φάση του θεαματικότερου Παγκοσμίου Κυπέλλου όλων των εποχών, αυτού στο Μεξικό, με την φανέλα της Εθνικής Ουρουγουάης, μιας παραδοσιακά μεγάλης ποδοσφαιρικής δύναμης, που έχει κατακτήσει δύο παγκόσμια κύπελλα.
Έκανε πολλούς φίλους στον Πειραιά που αγάπησε σαν δεύτερη πατρίδα του.

Μάλιστα άνοιξε κατάστημα ανδρικών ρούχων στο Πασαλιμάνι, μαζί με τον φίλο του και γνωστό Ολυμπιακό, Αντώνη Μπαλαμπάνο.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1980 υποχρεώθηκε για οικογενειακούς λόγους να επιστρέψει στην Ουρουγουάη.

Οι δύο κόρες του, που είχαν γεννηθεί στον Πειραιά, πήραν ελληνική παιδεία και ελληνικά ονόματα, Αλεξία και Χριστίνα, έκλαιγαν απαρηγόρητες μη θέλοντας να γυρίσουν στο Μοντεβιδέο που δεν γνώριζαν!

Ο Diasimos