Όταν έφτασε στο γήπεδο για να ξεκινήσει προπονήσεις με την ομάδα νέων της Εστουντιάντες, για πολλούς ήταν απλώς ο συνηθισμένος «γιος του πατέρα». Ήταν γιος του Χουάν Ραμόν Βερόν, ένας μεγάλος μπαλαδόρος μέσος της πρώτης ομάδας με το παρατσούκλι "la Bruja (η μάγισσα). Ένας παίκτης που είχε περάσει και απο τον Παναθηναικό! Ούτε τα παπούτσια του δεν πρόλαβε να δέσει και του είχαν ήδη κολλήσει την ετικέτα του «βύσματος». Μετά όμως άρχισε η προπόνηση και όλοι έμειναν έκπληκτοι... Ο «γιος του μπαμπά» ήταν φαινόμενο, ήταν ένας παιχταράς! «Το γεγονός είναι ότι στα δώδεκα του κλωτσούσε την μπάλα πολύ καλύτερα από πολλούς παίκτες της πρώτης ομάδας, δεν ήταν πολύ γρήγορος αλλά από τα 25 μέτρα μπορούσε ήδη να βάλει την μπάλα μπροστά στα πόδια του επιθετικού. Κατάλαβα μετά από λίγο ότι θα γινόταν ποδοσφαιριστής, είχε μεγάλο ταλέντο» θυμάται ο προπονητής του. Αυτό το αγοράκι, ο Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν, έγινε «la Brujita» (η μικρή μάγισσα), προς τιμήν του πατέρα του. Σύντομα το αγόρι έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα και οι σπουδαίες του ικανότητες έπεισαν, το 1996, τους διευθυντές της Μπόκα Τζούνιορς να τον πάρουν και να τον βάλουν δίπλα στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα για να σχηματίσουν μια ''καλούτσικη'' μεσαία γραμμή. Όμως η Αργεντινή είχε πλέον γίνει πολύ στενή για το ταλέντο του και η κλήση από την Ευρώπη δεν άργησε να έρθει. Η κλήση ήλθε από τον Σουηδό προπονητή που βρισκόταν στην Ιταλία, για την ακρίβεια στη Γένοβα και συγκεκριμένα στην Σαμπντόρια. Όταν ο Σβεν Γκόραν Έρικσον έπρεπε να επιλέξει τον αντικαταστάτη του Ζέεντορφ, που πουλήθηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν είχε καμία αμφιβολία και έφερε αυτόν τον νεαρό Αργεντινό στην Ιταλία που έκανε γρήγορα τους Ιταλούς οπαδούς να τον ερωτευτούν. Οι οπαδοί κατάλαβαν αμέσως ότι ο Βερόν δεν ήταν ο κλασικός παίκτης με φράσεις που δινόταν στη συνέντευξη Τύπου για να εντυπωσιάσουν, ήταν όντως σούπερ σταρ. Αρκούσε να τον κοιτάξεις, ξυρισμένο κεφάλι, τατουάζ Τσε στο χέρι, κατεβασμένες κάλτσες και κορδέλα στο γόνατο. Αλλά αν η εμφάνιση προκάλεσε έκπληξη, ο τρόπος παιχνιδιού του προκάλεσε απέραντη απορία... Ακριβείς μπαλιές ακόμα και στα 50 μέτρα, σουτάρες που ήταν ικανές να ρίξουν τις εστίες, πολεμιστής στο γήπεδο και το πολύτιμο κομμάτι του, το εξωτερικό του ποδιού του. Το δεξί πόδι του Βερόν χάιδευε την μπάλα... «Ξέρω από το πρώτο άγγιγμα αν η μπάλα στο γήπεδο είναι φιλική μαζί μου ή όχι. Αν είναι, ξέρω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, να ρισκάρω οποιοδήποτε παιχνίδι. Αλλά αν δεν καθέται καλά στο πόδι μου, ξέρω ότι μπορώ εκείνη την ημέρα να σηκώσω το χέρι μου και να ζητήσω αλλαγή μετά από δέκα λεπτά». Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν
