«Καλοκαίρι του 2000...
Θα πάω στην Καραϊβική για διακοπές με την τότε κοπέλα μου, την Ελισαμπέτα Κανάλις.
Μια μέρα χτυπάει το κινητό στις τέσσερις το πρωί.
Είναι ο Stecchino.
«Μπόμπο, η Ίντερ σε πούλησε στη Λάτσιο.
Ο Cragnotti σου δίνει δέκα δισεκατομμύρια λιρέτες ετησίως για πέντε χρόνια».
«Άσε με να σκεφτώ λίγο, θα σου τηλεφωνήσω αργότερα, θα πάρω σε μια ώρα».
«Σαν το διάολο αποφασίζουν για μένα» λέω στην Elisabetta που με ρωτάει τι έγινε.
«Θέλουν να πάω στη Λάτσιο, αλλά κανείς δεν πρέπει να με πουλήσει χωρίς να το ξέρω!»
Η Ελισαμπέτα σοβαρεύει.
"Ποια είναι η γνώμη σου?" τη ρωτάω.
«Ξέρεις ότι δεν πιστεύω στις σχέσεις εξ'αποστάσεως και δεν μπορώ να φύγω από το Μιλάνο αυτή τη στιγμή.
Όχι, Μπόμπο, αν έπρεπε να μετακομίσεις στη Ρώμη θα ήταν δύσκολο, θα χωρίσουμε».
«Λοιπόν η υπόθεση έκλεισε. Μένω στην Ίντερ!».
Δεν διστάζω ούτε λεπτό...
«Πρέπει να πείτε σε αυτούς που διαπραγματεύονται για μένα ότι από εδώ και πέρα ​​πρέπει όλοι να μείνουν μακριά μου».
Κριστιάν Βιέρι