Μεγάλη η θέλησή του να κερδίσει, φοβερός ο επαγγελματισμός του, η επιμονή του, η αγάπη του για την φανέλα.
‘Ενας Θρύλος.
Γι’αυτά που ξεχώρισε περισσότερο, παρά το γεγονός ότι ήξερε καντάρια μπάλα, ήταν η ταπεινοφροσύνη του και η πίστη του, η οποία σε συνδυασμό με το απίστευτο πνεύμα αυτοθυσίας, τον καθιστούν πρότυπο για τη νέα γενιά.
Γιατι τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποτελούν πρότυπα.
Έχει περάσει καιρός απο την ημέρα του αποχαιρετισμού του στο ποδόσφαιρο.
Οι φίλοι της Ιντερ και του ποδοσφαίρου γενικότερα, θυμούνται εκείνη την ημέρα, με μελαγχολία.
Το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του Ζανέτι, είχε προσθέσει ακόμα ένα λιθαράκι, στο τέλος της εκλεκτής ποιότητας και ρομαντικής εποχής του ποδοσφαίρου.
” Πάντα έπαιζα δύο παιχνίδια εβδομαδιαίως.
Δευτέρα, πήγαινα πάντα γυμναστήριο.
Αυτό ήταν ένα από τα μυστικά για να αποφύγω τραυματισμούς, δεν επαναπαυόμουν ποτέ.
Η ταχύτητα δεν κερδίζεται με το τρέξιμο, αλλά με την έκρηξη, την οποία αν θέλεις να σταθείς σε υψηλό επίπεδο πολλά χρόνια, δεν πρέπει να την χάσεις ποτέ.”
Χαβιέρ Ζανέτι
