H θητεία του Ζαΐρζίνιο στα ευρωπαϊκά γήπεδα, με τα χρώματα της Μαρσέιγ.
Την προσωποποίηση της «Εστρέλα Σολιτάρια».
Ένας από τους 50 κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, μέλος του μαγικού συνόλου του Μάριο Ζαγκάλο της Εθνικής Βραζιλίας του 1970, που κατάφερε να φιλοδωρίσει με τέσσερα τέρματα στον τελικό του Μουντιάλ, την Ιταλία των Ρίβα, Φακέτι, Ματσόλα κλπ. Αγωνίστηκε πλάι σε άλλους θρύλους όπως ο Πελέ, ο Κάρλος Αλμπέρτο και ο Ριβελίνο.
Το 1974 «ο Τυφώνας» μετά από 275 εμφανίσεις με την φανέλα της αγαπημένης του Μποταφόγκο, ματώνοντας τα βραζιλιάνικα δίχτυα 125 φορές, επέλεξε να δοκιμάσει την τύχη του στα φημισμένα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Προορισμός η Μασσαλία, η οποία ένα χρόνο προηγουμένως θα βιώσει μια σειρά από σοκαριστικές δολοφονίες με θύματα Άραβες, κυρίως Αλγερινούς.
Μέσα σε έξι μήνες σκοτώθηκαν πάνω από πενήντα μετανάστες προερχόμενοι από τη χώρας της Βόρειας Αφρικής.
Και να’ταν μόνο αυτό το επικίνδυνο περιβάλλον;
Ο Πρόεδρος Μαρσέλ Λεκλέρκ, ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, ο οποίος όμως σφράγισε μια εποχή επιτυχιών.
Το 1972 απείλησε να αποσύρει την ομάδα από την Ligue 1 επειδή η Γαλλική ομοσπονδία αρνήθηκε να δεχτεί την θεσμοθέτηση χρησιμοποίησης τριών ξένων ποδοσφαιριστών.
Ο Λεκλέρκ, ήθελε να πάρει αθλητικό διευθυντή στην Μαρσέιγ και να αποκτήσει τον Ούγγρο Ζόλταν Βάργκα.
Όλο το ΔΣ της Μαρσέιγ ήταν αντίθετο με κάτι τέτοιο, ρίχνοντας από τον θρόνο, επικαλούμενοι οικονομικές ατασθαλίες.
Οι διάδοχοι του, Ρενέ Γκαλιάν και Φερνάντ Μερίκ θα οδηγήσουν την ομάδα σε περίοδο αγωνιστικής κρίσης, με τον τελευταίο όμως να θέλει να ρεφάρει τις απανωτές αποτυχίες με την απόκτηση του δαιμόνιου δεξιού χαφ, Ζαϊρζίνιο, Ζαΐρ Βεντούρα Φίλιο.
Αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει υπό προϋποθέσεις.
Το πρόβλημα προσαρμογής του ήταν ξεκάθαρο, αφού η γλώσσα ήταν τροχοπέδη στην ποιότητα ζωής του.
Μια ζωή διαφορετική, με επιφανειακές συγκινήσεις, νέο φανταχτερό γαλλικό αυτοκίνητο, που ήταν της μόδας την εποχή εκείνη και με διοίκηση που λειτουργούσε απλά ως problem solver. Στους διπλούς αγώνες των προημιτελικών του Κυπέλλου Γαλλίας με την Παρί, το 1975, θα κατηγορηθεί για επίθεση στον βοηθό διαιτητή και θα δεχτεί ποινή αποκλεισμού δύο ετών. Στην τετράδα με συνολικό σκορ 4-2 προκρίθηκαν οι Παριζιάνοι, όμως ο Ζαϊρζίνιο θα χαρίσει στο Γαλλικό κοινό μια στιγμή μαγείας με το ανάποδο ψαλίδι του.
Παρά το γεγονός ότι βρήκε δίχτυα 9 φορές σε 18 εμφανίσεις με την ομάδα του λιμανιού, δεν κατάφερε να στεριώσει.
Στη συνέχεια μετακόμισε στη Νότια Αφρική και τους Κάιζερ Τσίφς προτού επιστρέψει στην πατρίδα του, αυτή τη φορά για να αγωνιστεί στην Κρουζέιρο.
Στον σύλλογο του Μπέλο Οριζόντε θα πετύχει σε ένα χρόνο ότι δεν πέτυχε στην 11ετή θητεία του στην Μποταφόγκο, θα σηκώσει την κούπα του Κόπα Λιμπερταδόρες, το 1976. Ακολούθως, αφού μεταξύ άλλων έπαιξε μπάλα στην Βενεζουέλα και τον Ισημερινό, κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στην Μποταφόγκο το 1982.
Ο Ζαϊρζίνιο ποτέ δεν ξέχασε τις ταπεινές του καταβολές.
Το 2011 δημιούργησε το «Hurricane talent factory», στο οποίο δίνει την ευκαιρία σε φτωχές οικογένειες συμπολιτών του, να στείλουν τα παιδιά τους σε μια σωστή ποδοσφαιρική ακαδημία, χωρίς να έχουν την έγνοια των χρημάτων.
Απο την σελίδα, Το γεωγραφόμπαλο
