«Όταν ήμουν παιδί σκεφτόμουν το κρεμαστό φωτιστικό που ήταν στο στενό διάδρομο του σπιτιού μου.
Προπονούμουν συνεχώς με αυτή την λάμπα, πηδούσα και προσπαθούσα να την χτυπήσω με το κεφάλι.
Ήταν δύσκολο να την φτάσω, αλλά για μένα, αυτή ήταν η πραγματική πρόκληση.
Μετά από τόσες πολλές προσπάθειες, τελικά τα κατάφερα.
Το ένιωσα να πετάει όταν την άγγιξα, και κατέληξα να σπάσω τον πολυέλαιο.
Ευτυχώς, δεν χτύπησα, αλλά ένιωσα αυτό το συναίσθημα μέσα μου να λέει…
”Μπράβο, είσαι δυνατός τώρα.”
Ιβάν Ζαμοράνο

Ο Aλεχάντρο, ένας από τους φυσικούς γυμναστές της ομάδας νέων της Χιλής, δήλωσε…
«Μετρούσαμε την ικανότητα άλματος αρκετές φορές και ήταν κάτι απίστευτο.
Μας ξεσήκωνε όλους.
Από μικρός δούλευε πάντα σκληρά, δίνοντας τα πάντα για την φανέλα.
Γι’ αυτό κέρδισε τον σεβασμό όλων.”
Αυτός ο πολυέλαιος και αυτός ο διάδρομος ήταν οι λόγοι για τους οποίους όλοι άρχισαν να αποκαλούν τον Ιβάν Ζαμοράνο «Ελικόπτερο».
Τα απίστευτα άλματα του πάντα τον βοηθούσαν ενάντια στις άμυνες.
Τελικά ο πολεμιστής της ινδιάνικης φυλής Μαπούτσε, αναδείχθηκε ο καλύτερος Χιλιανός παίκτης του αιώνα!