”Έζησα την πιο όμορφη μέρα της ποδοσφαιρικής παιδικής μου ηλικίας το 1971, όταν η Βαρέζε με δίνει δανεικό στην Αρόνα, στη Serie D.
Αρχές Μαΐου η Αρόνα παίζει φιλικό κόντρα στην Κάλιαρι, για να προετοιμάσει την αποφασιστική εκίνησή της για το Πρωτάθλημα.
Είναι η ομάδα που πριν από δύο χρόνια είχε αναδειχτεί πρωταθλήτρια Ιταλίας, στην οποία παίζουν οι Cera, Niccolai, Domenghini και Riva.
Γι’αυτούς είναι ένα φιλικό όπως πολλά άλλα, για μένα είναι ένα είδος επαγγελματικής βάπτισης.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Marco Domenghini, απο την αρχή του αγώνα μου λέει…

”Φίλε, κοίτα, δεν μπορείς να με ακολουθήσεις σε όλο το παιχνίδι. “
Αντίθετα αντιστέκομαι και μετά.

Αφού τα πήγα καλά, μετά το ημίχρονο, ο προπονητής Amadeo μου λέει να μαρκάρω τον μεγάλο Gigi Riva, που είχε ήδη σκοράρει ως συνήθως.
Με εμένα από την άλλη δεν σκοράρει και στο τέλος του αγώνα ο πρόεδρος της Κάλιαρι Αρκα παρουσιάζεται μπροστά σε όλη την ομάδα μας.

Δείχνει προς εμένα και λέει…
“Μας ενδιαφέρει αυτός ο τύπος.

Ενημερώστε με πόσα θέλετε, θα γράψω αμέσως επιταγή. “
“Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να τον δώσω.

Ο παίκτης δεν είναι δικό μας, είναι από την Βαρέζε που μας τον δάνεισε. “
Τελειώνει εκεί και δυστυχώς δεν γίνεται τίποτα γι’αυτό.
Λίγες εβδομάδες αργότερα ανακάλυψα ότι ήταν ο Ρίβα που πρότεινε να με πάρουν στην Καλιάρι, γιατί του άρεσε ο τρόπος που τον αντιμετώπισα, ανακόπτοντας τον, χωρίς να τον χτυπήσω όπως έκαναν οι άλλοι.
Θα ευχαριστήσω τον Τζιτζι Ρίβα στο γήπεδο, όταν θα τον αντιμετωπίσω για πρώτη φορά με την φανέλα της Γιουβέντους, ακόμα κι αν πάντα θα μετανιώνω που δεν μπόρεσα να παίξω με έναν πρωταθλητή σαν αυτόν. “
Κλαούντιο Τζεντίλε