”Μια ανεκπλήρωτη επιθυμία, είναι σίγουρα να παίξω σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με την Κολομβία.

Ειλικρινά, ήμουν έτοιμος να φύγω από την εθνική ομάδα όταν είδα τον εαυτό μου να στερείται την ευκαιρία να παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998, μόνο πέντε ημέρες πριν από το πρώτο παιχνίδι.

Ήταν δύσκολο γιατί είχα παίξει και τα έξι τελευταία ματς, όλα τα φιλικά, αλλά τίποτα, είχα την παρόρμηση να πω…

“Όχι, εγώ με την Εθνική δεν μπορώ να συνεχίσω.”

Κι’όμως συνέχισα…
Και στο μέλλον κερδίσαμε το Copa America του 2001 που ήταν πολύ ξεχωριστό για μένα, με ένα γκολ μου στον τελικό, κερδίσαμε 1-0 το Μεξικό στην Μπογκοτά, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας, σε μια αιματηρή κατάσταση ένοπλης σύγκρουσης.
Εκείνη τη στιγμή εμείς με μια μπάλα φτιάξαμε το κέφι της Κολομβίας.

Για ένα μήνα, την πήραμε μακριά από όλα αυτά τα προβλήματα.

To γκολ που σημείωσα στον τελικό, για μένα ήταν ένα ονειρικό γκολ.

Φορούσα το νούμερο ‘2’ του Αντρές Εσκομπάρ, ένα νούμερο που πολλοί δεν ήθελαν να το έχουν.

Ο Αντρές έχασε την ζωή του άδικα για ενα αυτογκόλ το 1994, εγώ ήμουν ο πρώτος που φόρεσα το νούμερο ‘2’ μετά τον θάνατο του και πέτυχα το γκολ που μας έδωσε το τρόπαιο, κατα κάποιο τρόπο ήταν σα να με βοήθησε εκείνος να απογειωθώ και να σκοράρω με κεφαλιά. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πως ένιωσα εκείνη την στιγμή”.
Ιβάν Κόρντομπα