”Μέσα στα είκοσι χρόνια της καριέρας μου είδα πολλά, είδα παίκτες του υψηλότερου επιπέδου.

Έχω παλέψει με μερικούς απίστευτους παίκτες και με μερικούς οι οποίοι μπορούσαν να σε τραυματίσουν άνετα.

Θα ήθελα να παραθέσω τρεις Ιταλούς αστέρες με τους οποίους είχα την τιμή όχι μόνο να παίξω ως αντίπαλος, αλλά και ως συμπαίκτης, στην εθνική ομάδα…

Μαλντίνι, Νέστα και Καναβάρο.

Μια γενιά απίστευτη!

Από πλευράς απόλυτων τεχνικών αξιών, δεν νομίζω ότι η Εθνική που κέρδισε το 2006 ήταν η ισχυρότερη εκείνης της δεκαετίας, αλλά σίγουρα βρήκε τα καλύτερα κίνητρα και ήξερε πώς να φτιάξει ένα δυνατό σύνολο.

Ο Μπίλι Κοστακούρτα δήλωσε ότι για εκείνον η Εθνική Ομάδα του 1998 αυτή που βγήκε νοκ άουτ στα προημιτελικά από τη Γαλλία στα πέναλτι, ήταν ενδεχομένως η ισχυρότερη αυτής της γενιάς.

Σίγουρα υπήρχε ένας ασυνήθιστος ποδοσφαιρικός πλούτος και για να τον καταλάβεις πρέπει απλά να σκεφτείς τους επιθετικούς…

Μπάτζιο, Ντελ Πιέρο, Ιντζάγκι, Βιέρι, Κιέζα.

Πάμε στους αμυντικούς??

Μαλντίνι, Κοστακούρτα, Μπεργκόμι, Νέστα, Καναβάρο, Τοριτσέλι, Πεσότο…

Εν ολίγοις, κοιτάζοντας αυτά τα ονόματα σήμερα πρέπει να αναρωτηθείτε πόσο ισχυροί ήταν η Ιταλία που αποκλείστηκε από τη Γαλλία στα πέναλτι.

Γαμημέν… πέναλτι αλλά μόνο μέχρι το Βερολίνο. “

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο