«Μαζί μας ήταν ο Λουιζίτο, ο διοικητής Σουάρες, ο κατ' εξοχήν αριθμός δέκα.
Ήταν ο αρχιτέκτονας του παιχνιδιού μας.
Μας σκέπαζε όλους.
Τον έβρισκες παντού.
Μοιραζόμουν ένα δωμάτιο με τον Λουίς για χρόνια κατά τη διάρκεια υποχωρήσεων ή ταξιδιών.
Ο Λουίς ήταν πιστός, ιδιαίτερα στις τακτικές επιταγές του Ερέρα.
Και ο Μάγος τον ευγνωμονούσε, τον εμπιστεύτηκε.
Ήταν ο αγαπημένος του.
Θυμάμαι ότι μετά την επιστροφή κόντρα στη Λίβερπουλ, στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, πανηγυρίσαμε κρυφά στο προπονητικό κέντρο, ως συνήθως, δεδομένων των αυστηρών κανόνων του Ερέρα.
Μαζευτήκαμε όλοι στο δωμάτιό μας.
Όλοι έφεραν κάτι.
Υπήρχε σαμπάνια.
Καπνίζαμε τσιγάρα, πούρα.
Ακόμα και ο Λουίς που συνήθως δεν κάπνιζε.
Προφανώς είχαμε φροντίσει να ελέγξουμε ότι ο Ερέρα ήταν κλεισμένος στο δωμάτιό του για να κοιμηθεί.
Ενώ πίναμε, γελούσαμε, καπνίζαμε, κάποιος χτύπησε την πόρτα.
Ο Μινιούσι αλόγιστα, χωρίς να ρωτήσει ποιος ήταν και χωρίς να καταλάβει ότι όλη η ομάδα ήταν εκεί, άνοιξε την πόρτα.
Λίγη ώρα αργότερα είδαμε τον Ερέρα ανάμεσά μας.
Παγώσαμε, αλλά ήταν πολύ αργά για να κρύψουμε τα στοιχεία.
Τα είχε μπροστά στα μάτια του.
Οι καπνοί ήταν στον αέρα.
«Bueno, bueno», είπε και μας φώναξε έναν έναν.
"Πρόστιμο!" κατέληξε.
Είχε αναφερθεί σε όλους εκτός από τον Σουάρες, ο οποίος καθόταν ακίνητος με το τσιγάρο του ανάμεσα στα δάχτυλά του.
Ο Πίτσι στράφηκε τότε στον Μάγο.
«Κύριε, πρόστιμο για όλους εκτός από τον Σουάρες;» ρώτησε επιχειρηματολογικά.
Ο Ερέρα κοίταξε γύρω του...
 «Σουάρες; Δεν βλέπω τον Σουάρες εδώ. Και τώρα στα δωμάτια!»
Αναφώνησε καθώς έφευγε».
Sandro Mazzola
Όλο το μεγαλείο και η σημασία του Σουάρες, περικλείεται σε αυτή την ιστορία.
Ο Λουίς Σουάρες, για όλους, ο Λουιζίτο, πρώην φαινόμενο της Γκράντε Ίντερ του Ερέρα, πέθανε σε ηλικία 88 ετών.